Verbum

аэраста́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

Лятальны апарат, лягчэйшы за паветра, з корпусам, які напоўнены газам.

|| прым. аэраста́тны, -ая, -ае.

прадзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. прадзьмуць.

2. каго-што. Аб патоку паветра: дзьмуць наскрозь, абдзімаць з усіх бакоў.

Вецер прадзімае.

хо́лад, -у, М -дзе, мн. халады́, -о́ў, м.

1. толькі адз. Нізкая тэмпература паветра.

Адчуваць х.

2. Надвор’е з нізкай тэмпературай паветра.

Рана пачаліся халады.

3. толькі адз. Адчуванне дрыжыкаў (ад хваробы, страху і пад.).

Х. прабег па спіне.

4. толькі адз., перан. Раўнадушныя, стрыманыя адносіны да каго-, чаго-н.

Ад яго слоў веяла холадам.

кокс, -у, м.

Від цвёрдага паліва, якое атрымліваецца з каменнага вугалю або торфу шляхам моцнага награвання без доступу паветра.

|| прым. ко́ксавы, -ая, -ае.

бро́нхі, -аў, адз. бро́нха, -і, ДМ -нсе, ж.

Разгалінаванні дыхальнага горла, якія праводзяць паветра ў лёгкія.

|| прым. бранхія́льны, -ая, -ае.

Бранхіяльная астма.

задушы́цца, -ушу́ся, -у́шышся, -у́шыцца; зак.

1. гл. душыць¹.

2. Памерці ад недахопу паветра, ад дыму, газу і пад.

|| незак. заду́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

зяха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

Хапаць паветра раскрытым ротам.

|| аднакр. зяхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, зехняце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. зяха́нне, -я, н.

сухалюбі́вы, -ая, -ае.

Пра расліны: які добра пераносіць сухое паветра і сухія глебы, прыстасаваны да жыцця ў засушлівых мясцовасцях.

|| наз. сухалюбі́васць, -і, ж.

шкадлі́вы¹, -ая, -ае.

1. Які прыносіць шкоду, шкодны.

Шкадлівае паветра.

2. Які часта робіць шкоду; гарэзлівы, памаўзлівы.

Ш. кот.

|| наз. шкадлі́васць, -і, ж.