wtórny

wtórn|y

1. другасны; вытворны;

2. паўторны; другаразовы;

3. пабочны; другарадны;

surowce ~e — другасная сыравіна;

~e cechy — другарадныя адзнакі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nbefugt

1.

a

1) некампетэ́нтны

2) які́ не ма́е пра́ва на што-н.

3) пабо́чны, старо́нні

2.

adv без дазво́лу, не ма́ючы пра́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

халту́ра, ‑ы, ж.

Разм. зневаж.

1. Пабочны, звычайна лёгкі заработак звыш асноўнага. У людзей як у людзей — ва ўсіх па два выхадных ужо, а ў .. [Аўсяніка] вечна гэта «налева», вечна халтура... Васілевіч.

2. Нядобрасумленная, неахайная, выкапаная без ведання справы работа. [Мікола:] — Халтура хутчэй за ўсё, а не вецер... Калі б мы так будавалі, што вецер, няхай і штармавы, у дзевяць балаў, можа бурыць, — грош нам цана была б. Хадкевіч. // Тое, што зроблена такім чынам, прадукт такой работы. Хаджу, разглядаю скульптуры. Мастак быў праўдзівы, Ні спешкі нідзе, ні халтуры! Гілевіч. «Бо пішаш, — заявіў Сівы, — халтуру. Што толку з колькасці, браток, Калі слабы любы радок». Корбан.

[Ад лац. chartularium — спіс нябожчыкаў, які чытаўся свяшчэннікам на дзень памінання памёршых.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

collateral

[kəˈlætərəl]

1.

adj.

1) парале́льны, пабо́чны

2) другара́дны, дадатко́вы

3) з бакаво́е лі́ніі (пра пахо́джаньне)

4) забясьпе́чаны (для пазы́кі)

2.

n.

1) свая́к з бакаво́е лі́ніі (напр. кузы́н)

2) забясьпе́чаньне, закла́д за пазы́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фон1

(фр. fond, ад лац. fundus = аснова)

1) асноўны колер карціны;

2) задні план карціны, які садзейнічае вылучэнню асноўных частак адлюстравання;

3) перан. агульная аснова, на якой хто-н. або што-н. вылучаецца;

4) пабочны шум, трэск, якім часам суправаджаецца радыёперадача, дэманстрацыя кінафільма і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ле́вы

1. link, links;

ле́вы кра́йні напада́ючы спарт. Lnks¦außen m -s, -;

2. паліт. links-; lnksgerichtet; radikl;

ле́выя па́ртыі Lnkspartei¦en pl;

3. у знач. наз. м. Lnke (sub) m, f -n, -n;

4. разм. (пабочны, незаконны) schwarz;

ле́вы дахо́д llegaler (Nben)verdienst

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

incidental

[,ɪnsɪˈdentəl]

1.

adj.

1) малава́жны

incidental details — малава́жныя падрабя́знасьці

2) выпадко́вы

an incidental encounter with an old friend — выпадко́вая сустрэ́ча з стары́м ся́брам

3) пабо́чны (пра ко́шты, выда́ткі)

2.

n.

не́шта пабо́чнае, другара́днага значэ́ньня

- incidental to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заро́бак м. эк. Verdenst m -es, Erwrb m -(e)s; inkommen n -s, - (даход); Lohn m -(e)s, Löhne, Gehlt n -(e)s, Gehälter (зарплата);

выпадко́вы заро́бак Gelgenheitsverdienst m;

дзённы заро́бак Tgeslohn m;

пабо́чны заро́бак Nbenverdienst m;

2. мн. заро́бкі Lhnarbeit f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уво́гуле, прысл.

1. Разглядаючы цалкам, не звяртаючы ўвагі на дробязі, прыватнае. [Палкоўнік:] — Тут сёння цяжка, а ўвогуле справы нашы ідуць вельмі добра. Новікаў. Федзя думаў аб тым, што Алесь і Валодзя ўвогуле добрыя хлопцы. Ваданосаў.

2. Заўсёды, ва ўсіх выпадках; зусім. [Стэфе] хацелася, каб свята ўвогуле не было. Савіцкі. Ніхто пабочны сюды не заглядваў — грамадзянскаму насельніцтву ўвогуле было забаронена хадзіць у лес. Няхай.

3. Ужываецца ў значэнні абагульняючага слова перад заключэннем, вывадам, падагульненнем. — Не, я больш не буду, — прыгубіўшы шклянку, адсунуў яе ад сябе Ваўчок. — Ды і ўвогуле ўжо хопіць, пара, мне здаецца, і па спачын. Хадкевіч.

4. у знач. пабочн. У цэлым, у выніку. [Люба:] — Не дрэнны, увогуле, хлопец, і далікатны і ўважлівы. Лынькоў. Увогуле — вячэра адняла цэлую гадзіну. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obcy

obc|y

1. чужы;

ciało ~e — чужароднае цела;

2. незнаёмы; чужы; пабочны;

”obcym wstęp wzbroniony” — «пабочным асобам уваход забаронены»;

3. замежны;

języki ~e — замежныя мовы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)