міністэ́рства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Орган дзяржаўнага кіравання асобнай сферы дзейнасці.

М. культуры.

2. зб. У сістэме парламентарызму: састаў міністраў дадзенага ўрада.

|| прым. міністэ́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прэс-бюро́, нескл., н.

1. Пастаянна дзеючы орган інфармацыі пры рэдакцыі буйной газеты, агенцтве друку, пасольствах, прадстаўніцтвах.

2. Рэдакцыйны апарат для абслугоўвання друку на перыяд з’ездаў канферэнцый, нарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

apparatus [ˌæpəˈreɪtəs] n.

1. прыбо́р, апара́т; апарату́ра; абсталява́нне

2. о́рган кірава́ння; (дзяржа́ўны) апара́т

3. physiol. апара́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

(the) House of Representatives

Пала́та Прадстаўніко́ў (ніжэ́йшы вы́барны заканада́ўчы о́рган у Злу́чаных Шта́тах Амэ́рыкі; ніжэ́йшы заканада́ўчы о́рган у Аўстра́ліі, Но́вай Зэля́ндыі, Япо́ніі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ны́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Орган мочавыдзялення ў чалавека і пазваночных жывёл. Запаленне нырак.

2. толькі мн. (ны́ркі, ‑рак). Гэты орган некаторых жывёл як ежа.

•••

Блукаючая нырка — захворванне ныркі, якое праяўляецца ў яе ненармальнай рухомасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зача́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў пачатку свайго развіцця. Зачаткавы орган. // Першапачатковы, пачатковы. Зачаткавы стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

групко́м, ‑а, м.

Групавы камітэт, выбарны орган некалькіх сумежных пярвічных прафсаюзных арганізацыя. Групком АН БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дырэкто́рыя, ‑і, ж.

Кіруючы орган дзяржаўнай улады ў эпоху французскай буржуазнай рэвалюцыі (1795–1799 гг.).

[Фр. Directoire з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правізо́рны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Папярэдні, мяркуемы. Правізорнае рашэнне.

2. Часовы.

•••

Правізорныя органы гл. орган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканада́ўства, -а, н.

1. Сукупнасць законаў (у 2 знач.).

Працоўнае з.

2. Укладанне і выданне законаў.

Пытанні заканадаўства.

|| прым. заканада́ўчы, -ая, -ае (да 2 знач.).

З. орган.

З. акт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)