komendant

м. камендант;

komendant garnizonu — начальнік гарнізона

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pryncypał

м. уст. прынцыпал, патрон; гаспадар; начальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kier.

= kierownik — кіраўнік, начальнік; нач.; загадчык; заг.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каменда́нт м.

1. Háusmeister m -s, - (у грамадскім будынку);

2. вайск. Kommandánt m -en, -en (вайсковы начальнік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зе́мскі ист. зе́мский;

~кае апалчэ́нне — зе́мское ополче́ние;

~кая шко́ла — зе́мская шко́ла;

з. ўрач — зе́мский врач;

з. нача́льнік — зе́мский нача́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флаг-капіта́н

(ад флаг + капітан)

начальнік штаба камандуючага буйным злучэннем ваенных караблёў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэнтурыён

(лац. centuno, -onis)

начальнік цэнтурыі 1, сотнік у войску Стараж. Рыма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

губерна́тар, ‑а, м.

1. Начальнік губерні у дарэвалюцыйнай Расіі.

2. Вышэйшая службовая асоба тэрытарыяльнай адзінкі (штата, дэпартамента і інш.) у сучасных буржуазных дзяржавах.

[Лац. gubernator.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Óberhaupt

n -(e)s, -häupter галава́, нача́льнік, кіраўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Boss

m -es, -e разм. шэф, бос, нача́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)