скруглі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Зрабіць круглым; надаць чаму‑н. круглявую форму. Скругліць капу сена. Скругліць скляпенне. Скругліць кант дошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обле́чь​I сов.

1. (одеть) уст. адзе́ць;

2. перен. (покрыть) пакры́ць; (окутать) ахіну́ць;

обле́чь та́йной пакры́ць (ахіну́ць) та́йнай;

3. перен. (воплотить) увасо́біць; (выразить) вы́казаць; нада́ць (што);

обле́чь в слова́ вы́казаць сло́вамі;

обле́чь в фо́рму нада́ць фо́рму;

4. перен. (наделить) надзялі́ць (чым);

обле́чь дове́рием надзялі́ць даве́р’ем;

обле́чь вла́стью надзялі́ць ула́дай;

обле́чь полномо́чиями надзялі́ць паўнамо́цтвамі, нада́ць паўнамо́цтвы; см. облека́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyolbrzymić

зак.

1. павялічыць; надаць вялікія памеры;

2. перабольшыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загрымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Пакласці грым на каго‑, што‑н.; надаць каму‑н. з дапамогай грыму іншы знешні выгляд. Загрыміраваць артыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паціні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) медныя і бронзавыя вырабы пацінай для таго, каб надаць ім выгляд старадаўніх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завэ́ндзіць, ‑вэнджу, ‑вэндзіш, ‑вэндзіць; зак., што.

Акурыць дымам мяса, рыбу і пад., каб зрабіць іх прыгоднымі для захоўвання і надаць спецыфічны смак. Завэндзіць кумпякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднядзе́ліцца, ‑дзе́люся, ‑дзе́лішся, ‑дзе́ліцца; зак.

Абл. Надаць сабе святочны выгляд, прыбрацца. [Маці:] — Паднядзелься трохі ды ідзі ў клуб... Гэта ж такі сёння харошы вечар... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

impart

[ɪmˈpɑ:rt]

v.t.

1) дадава́ць, надава́ць

to impart an air of elegance to — нада́ць чаму́ элега́нтны вы́гляд

2) паведамля́ць, каза́ць

3) перадава́ць, надава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Палірава́ць ’апрацоўваць паверхню чаго-н., каб надаць ёй люстрана-гладкі выгляд’ (ТСБМ). Ст.-бел. полеровати ’тс’ (XVI ст.) < польск. polerować < ням. polieren ’тс’ (Булыка, Запазыч., 251). Для сучаснага бел. паліраваць магчыма і рус. пасрэдніцтва. Рус. полирова́ть < ням. polieren з франц. polir, лац. polīre ’тс’ (гл. Фасмер, 3, 309).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атэстава́ць

1. (даць водгук) attestíeren vt;

2. (надаць званне) ernénnen* vt (кім-н zu D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)