Прыра́да ’прыбор; камплект, набор прадметаў; дапаможнае прыстасаванне, прылада’ (Нік. Очерки, Стан.). З польск. przyrząd ’прыбор, прыстасаванне’, аформленага па тыпу прыла́да ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыбо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Набор прылад для чаго-н.

Чарнільны п.

Чайны п.

2. Прыстасаванне, спецыяльнае ўстройства, апарат для выканання якой-н. работы, рэгулявання, кантролю і пад.

Вымяральны п.

Награвальныя прыборы.

|| прым. прыбо́рны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Метранпа́ж ’работнік друкарні, які вярстае набор’ (ТСБМ). З рус. метранпаж ’тс’, якое з франц. metteur en pages ’складальнік старонак’ (Фасмер, 2, 611).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сад калёс ’круг колаў, 2 пярэдніх і 2 задніх’ (Маслен.), садо́к ’тс’ (Мат. Гом.). Чэш. sada ’камплект, набор’. Да садзіць; гл. Рэйзак, 558.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нака́тывать​I несов. (к наката́ть)

1. нако́чваць;

нака́тывать брёвна нако́чваць бярве́нне;

2. (наготавливать, катая) нака́чваць;

3. (дорогу) нае́зджваць; аб’язджа́ць; (утрамбовывать) утрамбо́ўваць;

4. типогр. нака́тваць;

нака́тывать набо́р нака́тваць набо́р;

5. (навёртывать, наматывать, катаясь) разг. накру́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Maniküre

f -, -n

1) манікю́р

2) набо́р манікю́рных інструме́нтаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chromosome [ˈkrəʊməsəʊm] n. biol. храмасо́ма;

a chromosome map ка́рта размяшчэ́ння ге́наў у храмасо́ме;

a chromosome set набо́р храмасо́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

верста́ть​II несов., ист.

1. (наделять кого-л. чем-л.) надзяля́ць;

2. (производить набор) набіра́ць, браць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

conscription

[kənˈskrɪpʃən]

n.

1) прызы́ў, набо́р у во́йска

2) вайско́вая паві́ннасьць (грашы́ма, пра́цай)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

краке́т, ‑а, М ‑кеце, м.

Гульня, у якой драўляныя шары ўдарамі драўляных малаткоў праводзяцца праз драцяныя варотцы, расстаўленыя ў пэўным парадку. // Набор прадметаў для такой гульні. Купіць кракет.

[Англ. croquet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)