АФГА́НЕЦ,

мясцовы паўд.-зах. або паўд. вецер, які дзьме з Афганістана ў раёны зах. Паміра і вярхоўі Амудар’і. Сухі, моцны (скорасць 17—25 м/с), вельмі пыльны. Узнікае пры ўварванні халодных паветраных масаў у паўд. раёны Сярэдняй Азіі. У г. Тэрмез (Узбекістан) бывае да 70 дзён за год. Прыгнечвае расліннасць, наносіць шкоду сельскай гаспадарцы.

т. 2, с. 127

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лакаліза́цыя

(фр. localisation, ад лац. localis = мясцовы)

абмежаванне якога-н. дзеяння або з’явы пэўнай прасторай (напр. л. пажару).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэгіяна́рны

(ням. regionär, ад лац. regio, -onis = вобласць)

мед. мясцовы, не агульны (напр. р-ая анестэзія, р. кровазварот).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

anaesthetic​1 [ˌænəsˈθetɪk] n. BrE болесуціша́льны сро́дак;

a general anaesthetic агу́льны нарко́з;

(a) local anaesthetic мясцо́вы нарко́з;

The operation is carried out under a general anaesthetic. Гэта аперацыя праводзіцца пад агульным наркозам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АЎТАХТО́Н (ад грэч. autochthōn мясцовы, карэнны) у геалогіі, участак зямной кары, які не зведаў значных гарыз. перамяшчэнняў і залягае пад насунутым на яго тэктанічным покрывам (алахтонам). Подсцільныя пароды звычайна рэзка адрозніваюцца ад покрыўных, зона размежавання іх запоўнена міланітамі. Можа мець складкавыя ці разрыўныя парушэнні незалежна ад покрыва або сумесна з ім. Пашыраны ў складкавых абласцях.

М.А.Нагорны.

т. 2, с. 122

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

натарыя́льны

(ад п.-лац. notarius = пісарскі)

які мае адносіны да афармлення і засведчання розных дакументаў, юрыдычных актаў;

н-ая кантора — мясцовы орган натарыяту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нарко́з м. мед. Narkóse f -, -n, Betäubung f -, -en;

агу́льны нарко́з Állgemeinbetäubung f Vóllnarkose f;

мясцо́вы нарко́з örtliche Betäubung;

пад нарко́зам únter Narkóse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тулі́чны ‘прысутны’ (Ласт.). Магчыма, штучнае ўтварэнне па ўзоры тубы́льскі, дыял. тубы́льны ‘мясцовы, тутэйшы’ (гл. тубылец) — ту 2 (гл.) і лічны ‘шматлікі’ (гл.), хутчэй ‘наяўны’ ад рус. быть налицо ‘быць у наяўнасці’; аўтарскі наватвор, каб пазбегнуць «барбарызма» прысу́тны (гл. прысутнічаць), які «павінен быць безумоўна адкінуты як нязгодны з духам мовы» (Ласт, 555).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чужазе́мны, ‑ая, ‑ае.

З чужой краіны, з чужых зямель; іншаземны. Самаахвярным барацьбітам з чужаземнымі захопнікамі людзі аддавалі апошні акраец хлеба, апошнюю чыстую кашулю. Паслядовіч. Чыталі мсціўцы Пушкіна радкі Аб тым, як нашы продкі пад Палтавай Грамілі чужаземныя палкі. Аўрамчык. // Замежны, не мясцовы. Бледны твар. Чужаземны акцэнт. Выраз вуснаў сухі і тонкі. Цьмяна бліскаюць на руцэ Тройчы вылінялыя пярсцёнкі. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ínsasse

m -n, -n

1) уст. мясцо́вы жыха́р

2) пасажы́р, сядо́к

3) вя́зень (у турме)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)