арэнатакі́я

(ад гр. arren = мужчынскі + tokos = патомства)

разнавіднасць партэнагенезу, калі ў патомстве з’яўляюцца толькі самцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вірылі́зм

(ад лац. virilis = мужчынскі)

з’яўленне ў жанчын другасных мужчынскіх палавых прыкмет, напр. вусоў, барады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гірсуты́зм

(ад лац. hirsutis = валасаты)

мужчынскі тып валасянога покрыва ў жанчын, пераважна як праяўленне вірылізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

męskoosobowy

męskoosobow|y

лінгв. асабова-мужчынскі;

forma ~a — асабова-мужчынская форма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тры́нчык ‘невялікі рэмень, дзяга’ (Скарбы), ‘маленькая салдацкая торбачка’ (Бяльк.), укр. три́нчик, тре́нчик ‘вузкі мужчынскі раменны пасак, дзяга’. З рус. тре́нчик ‘раменьчык’ < трень ‘тонкая вяроўка, пракладзеная паміж пасмамі ліны’ < нідэрл. trensing ‘тс’ (Фасмер, 4, 98; ЕСУМ, 5, 629–630).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пол​II биол. пол, род. по́лу м., мн. по́лы, -лаў;

мужско́й пол мужчы́нскі пол;

же́нский пол жано́чы пол;

◊

прекра́сный пол шутл. прыго́жы пол.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрак, ‑а, м.

Парадны мужчынскі сурдут, звычайна чорнага колеру, з выразанымі спераду поламі і вузкімі доўгімі фалдамі ззаду. А колькі было бегатні, пакуль гурткоўцы раздабылі старую папоўскую расу або чорны хвастаты фрак для гарадскога дарэвалюцыйнага паніча. Краўчанка. Выходзіць у чорным фраку кіраўнік хору кампазітар Рагоўскі. Мядзёлка.

[Фр. frac.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чалма́

(цюрк. čalma)

мужчынскі галаўны ўбор у мусульман у выглядзе доўгага кавалка тканіны, абкручанага некалькі разоў вакол галавы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мана́скі царк. mönchisch; Mönch-; Nónnen;

мана́скі о́рдэн Mönchsorden m -s, - (мужчынскі); Nónnenorden m (жаночы);

мана́ская ры́за Mönchskutte f -, -n, Kútte f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вільчура ’даха з воўчай скуры’ (КТС). Укр. вільчу́pa і вівчу́ра ’тс’, рус. зах. вильчу́ра ’кажух з воўчых скур навыварат’, ленінгр. ’мужчынскі кажух’. Бел. лексема запазычана з польск. wilczura ’кажух з воўчых скур’; ’апрацаваная воўчая скура, якой накрываліся’ (Фасмер, 1, 315; Праабражэнскі, 1, 84).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)