domain

[doʊˈmeɪn]

n.

1) улада́рства n.

2) маёнтак -ку m., зяме́льныя ўлада́ньні

3) галіна́ f., абся́г -у m.; по́ле дзе́яньня, сфэ́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

име́ние ср.

1. (поместье) маёнтак, -тка м.; двор, род. двара́ м.;

2. (имущество, собственность) уст., обл. маёмасць, -ці ж.; дабро́, -ра́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БО́ЛІНА,

былы маёнтак у Віцебскай вобл. Існаваў у 15 — пач. 20 ст. на беразе р. Больнік паміж в. Кастрыца Лепельскага і Дзярэўня Чашніцкага р-наў на Пд ад аўтадарогі Лепель—Орша. Вядомы з пач. 1440-х г. як сяло Лукомскага княства. Належаў Лукомскім, П’яноўскім, Жабам і інш. Апошняй уладальніцай Боліна ў пач. 20 ст. была К.Дзевалтоўская-Гінтаўт. Пасля 1917 маёнтак спыніў існаванне. Рэшткі Боліна знішчаны ў 1970-я г. ў час меліярацыйных работ.

т. 3, с. 209

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

двор¹, двара́, мн. двары́, дваро́ў, м.

1. Участак зямлі пры доме, хаце паміж гаспадарчымі будынкамі.

Выйсці з хаты на д.

2. Сялянскі дом з усімі будынкамі каля яго; асобная сялянская гаспадарка.

Вёска на сорак двароў.

3. Маёнтак (гіст.).

Панскі д.

4. Гаспадарчы цэнтр сельскагаспадарчага прадпрыемства.

Жывёльны д.

Птушыны д.

○

Манетны двор — дзяржаўнае прадпрыемства, дзе адбываецца чаканка манет і вырабляюцца ордэны, медалі і інш.

Заезны двор — памяшканне пры дарозе для начлегу з месцам для коней.

◊

На дварэ — на адкрытым паветры, не ў хаце.

Ні кала ні двара ў каго (разм.) — няма нічога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стальма́х, ‑а і стэ́льмах, ‑а, м.

Майстар, які робіць калёсы, сані. [Бацька] быў добры стальмах і цясляр, рабіў калёсы і сані, кадушкі і ночвы, ставіў хаты і крыў стрэхі. Бялевіч. Бацька расказвае, як некалі яго дзеда, спрытнага стэльмаха, пані запрасіла ў маёнтак адрамантаваць каламажку. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaścianek

м.

1. гіст. малы маёнтак;

2. засценак;

3. перан. глухі закутак; правінцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

безадшчына У актах (1511). Маёнтак, які застаўся пасля смерці бясспадчыннага ўладальніка (Нас. АУ, Пол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

фазэ́нда

(парт. fazenda)

1) буйны маёнтак, валоданне, плантацыя кавы ў Бразіліі;

2) дом на такой плантацыі; слова пашырылася і на Беларусі ў якасці сіноніма да слова «дача».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

feud

I [fju:d]

1.

n.

1) варо́жасьць (до́ўгая сьмяро́тная)

2) сва́рка f.; няспы́нныя нелады́, змага́ньне

2.

v.i.

сьмяро́тна варагава́ць

II [fju:d]

n.

лен -у m., фэўда́льнае ўлада́ньне, фэўда́льны маёнтак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ordynacja

ж.

1. статут; палажэнне;

ordynacja wyborcza — палажэнне аб выбарах;

2. гіст. родавы маёнтак; маярат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)