безгаспада́рны

1. бесхозя́йственный, бесхо́зный; вы́морочный;

~ная маёмасць — бесхозя́йное (бесхо́зное) иму́щество;

2. разг., см. безгаспада́рлівы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

завяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. і незак.

1. каго-што каму. Перадаць (перадаваць) па завяшчанні.

З. маёмасць сыну.

2. каму з інф. Даручыць (даручаць) што-н., выказаўшы перадсмяротную волю.

Вучоны завяшчаў прадоўжыць справу сваім вучням.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спрада́ць¹, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; спрада́ў, -дала́, -ло́; зак., каго-што.

Прадаць усю маёмасць (звычайна па частках).

Вымушаны быў с. усё, каб разлічыцца за пазыкі.

|| незак. спрадава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

konfiskat, ~u

м. канфіскаваная маёмасць; канфіскат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

безгаспада́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае гаспадара, які нікому не належыць. Безгаспадарная маёмасць.

2. Тое, што і безгаспадарлівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасяга́нне, ‑я, н.

Спроба зрабіць замах на каго‑, што‑н., пазбавіць каго‑н. чаго‑н. Пасяганне на чужую маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́е́тнасць, ма́ітнысь, ма́йтнысь ’нерухомая маёмасць, зямля’ (Нік., Оч., Нас., Нас. АУ), ст.-бел. маетность, маэтность ’багацце, маёмасць’ (XVI ст.), запазычана з польск. majętność < mieć > мець (гл.) (Булыка, Запазыч., 195; Фасмер, 2, 557).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

агра́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

1. Сілай адабраць у каго‑н. маёмасць, грошы; абрабаваць. Разам з тым [Гамыра] займаўся і бандыцтвам, выходзячы на дарогу. Аграбіў аднаго доктара, падманам заклікаўшы яго да «хворага». Колас. // Выкрасці чужую маёмасць. Аграбіць кватэру, магазін.

2. Забраць, абрабаваць паборамі; абабраць.

3. перан. Пазбавіць духоўных сіл; апустошыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́марачны юрыд érblos, hérrenlos;

вы́марачная маёмасць Gut óhne Érbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Éigentum

n -s, Éigentümer ула́снасць; маёмасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)