Verbum

анлайнавы слоўнік

Маня́к ₁ ’хлус’ (жытк., Арх. ГУ), рус. калуж. мяньяк, польск. maniak ’тс’. Да мані́ць (гл.). Утворана ад назоўніка мана́ ’хлусня’. Аб суфіксе ‑ʼак гл. Сцяцко, Афікс. наз., 146.

Маня́к ₂ ’дурак’ (браг., З нар. сл.). З манья́к ’апанаваны маніяй’, ст.-бел. маньякъ ’шалёны (XV ст.) было запазычана з с.-лац. maniacus (Булыка, Лекс. запазыч., 126).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

манаго́нія

(ад мана- + -гонія)

бясполае, вегетатыўнае размнажэнне, якое адбываецца без апладнення шляхам аддзялення часткі бацькоўскага арганізма або простага дзялення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kłam, ~u

м. хлусня, мана;

zadać kłam komu/czemu — выявіць чыю хлусню; абвінаваціць каго ў хлусні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хлусня́, ‑і, ж.

Мана, няпраўда, наўмыснае скажэнне фактаў. [Зёлкін:] Вы [цёця Каця], можа, намякаеце на тое, што мая жонка ўчора з некім на машыне ехала? Дык гэта хлусня. Учора адвячоркам мая жонка была тут і працавала. Крапіва. [Іван] выпрабавальна ўгледзеўся ў .. калючыя вочы [Джуліі] і зразумеў, што трэба або сказаць праўду, або выдумляць якую адмысловую хлусню. Быкаў. Францішак Багушэвіч быў адным з першых, хто кінуў выклік.. афіцыйнай хлусні і паклёпу на беларускі народ. Конан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fudge

[fʌdʒ]

іры́ска, караме́лька; мя́ккая цуке́рка

[fʌdʒ]

v.i.

1) ашу́кваць

2) выкру́чвацца ад абавяза́ньня

вы́думка, мана́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Мані́шка ’нагруднік, прышыты (прышпілены) да мужчынскай кашулі’, ’накладка на правую частку прарэха ў мужчынскіх штанах’ (ТСБМ, Жд. 1, Бяльк., Сл. ПЗБ). Укр. мани́шка, букав. мані́шка ’кветка, вышытая на матэрыі і прышытая да адзежы’, рус. манишка ’нашыўка на грудзях’. Польск. maniszka з рус. мовы. Відавочна, рускае з-за суфікса ‑ішк‑а. Да мана́ < мані́ць (гл.) у першасным значэнні ’нешта прыцягальнае, прывабнае’ (КЭСРЯ, 192–193).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

манаты́пія

(ад мана- + -тыпія)

від друкаванай графікі, у якім алейныя фарбы ад рукі пераносяцца на ідэальна гладкую паверхню металічнай друкарскай формы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

blatant

[ˈbleɪtənt]

adj.

1) крыклі́вы; гарлапа́нскі

2) паказны́, напака́з, разьлі́чаны на эфэ́кт

blatant prosperity — бага́цтва напака́з

3) страшэ́нны, абура́льны

a blatant lie — абура́льная мана́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Oh, oh

[oʊ]

interj.

о, ах

O my! or O dear me! — О Бо́жачка!

Oh, what a lie! — О, яка́я мана́!

interj.

О! Ой!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

манаха́зій

(ад мана- + гр. chasis = раздзяленне)

цытоіднае суквецце, у якога пад кветкай, што завяршае асноўную вось суквецця, развіваецца бакавая вось таксама з адной кветкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)