магнітны м. — элементарная часцінка, якая валодае адным магнітным полюсам (магнітным зарадам, аналагічным электрычнаму зараду).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
манаско́п
(ад мана- + -скогі)
тэлевізійная трубка для перадачы нерухомага адлюстравання (напр. табліцы для праверкі і настройкі тэлевізійнай апаратуры).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
манатані́чны
(ад мана- + танічны)
лінгв. які не выкарыстоўвае меладычных адрозненняў для проціпастаўлення марфем і слоў (напр. беларуская мова).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Мані́шка ’нагруднік, прышыты (прышпілены) да мужчынскай кашулі’, ’накладка на правую частку прарэха ў мужчынскіх штанах’ (ТСБМ, Жд. 1, Бяльк., Сл. ПЗБ). Укр.мани́шка, букав. мані́шка ’кветка, вышытая на матэрыі і прышытая да адзежы’, рус.манишка ’нашыўка на грудзях’. Польск.maniszka з рус. мовы. Відавочна, рускае з-за суфікса ‑ішк‑а. Да мана́ < мані́ць (гл.) у першасным значэнні ’нешта прыцягальнае, прывабнае’ (КЭСРЯ, 192–193).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
манаго́нія
(ад мана- + -гонія)
бясполае, вегетатыўнае размнажэнне, якое адбываецца без апладнення шляхам аддзялення часткі бацькоўскага арганізма або простага дзялення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
blatant
[ˈbleɪtənt]
adj.
1) крыклі́вы; гарлапа́нскі
2) паказны́, напака́з, разьлі́чаны на эфэ́кт
blatant prosperity — бага́цтва напака́з
3) страшэ́нны, абура́льны
a blatant lie — абура́льная мана́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
манаты́пія
(ад мана- + -тыпія)
від друкаванай графікі, у якім алейныя фарбы ад рукі пераносяцца на ідэальна гладкую паверхню металічнай друкарскай формы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Oh, oh
[oʊ]1.
interj.
о, ах
O my! or O dear me! — О Бо́жачка!
Oh, what a lie! — О, яка́я мана́!
2.
interj.
О! Ой!
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падма́н, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. падмануць (у 1 знач.). — А пані вядома, — запытаў яе старшыня суда, — што за лжывае паказанні‑, за падман суда сведка павінен быць цяжка пакараны?Машара.//Мана, хлусня, ашуканства. І хоць.. [Горбікаў] ведаў, што хворыя месцы зарубцаваліся, прыкінуўся сухотным. Гэты яго падман выкрыла Наталля Максімаўна.Дудо.[Хамутоўскі:] — Хлусня ў вас, а не праўда! Падман адзін!Курто.
2.чаго. Памылковае, ілюзорнае ўяўленне; абман. Падман пачуццяў. □ [Федзя:] — Учора [фатаграфія на Дошцы гонару] сам бачыў — была. А сёння іду міма, зірнуў — няма... Галюцынацыя, думаю, падман зроку.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Моняла, мо́няло ’марудны чалавек’ (драг., стол., Нар. лекс.), монятысь ’павольна рабіць’ (драг., Лучыц-Федарэц), укр.монятися ’мяцца, марудзіць, кешкацца’, рус.алан.моньжа ’вялы, хілы, хворы’, ’маруда’, ’п’яны чалавек’, арх.моня ’непаваротлівая, ціхая дзяўчына’. Няясна. Фасмер (2, 651) дапускае, што, магчыма, слова паходзіць ад імя Моня < Митрофан. Непераканаўча. Магчыма, што лексема моня паходзіць з народных вераванняў. Параўн. літ.mõnas ’лясун’, mõnai ’чары’ і іншыя слав.: польск.zmora, паўд.-слав.mora, бел.мана́ (гл.).