meagre [ˈmi:gə] adj. BrE малы́, недастатко́вы;

meagre wages мала́я зарпла́та;

a meagre diet недастатко́вае харчава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tot​1 [tɒt] n. infml

1. немаўля́; малы́ш; малы́, мала́я, мало́е

2. ча́рачка (спіртнога напою)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мала...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «малы», «мала», напрыклад: маладаходны, маларослы, малазямельны, маладаступны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікра-

(гр. mikros = малы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «вельмі малы, дробны», «звязаны з вывучэннем або вымярэннем вельмі малых прадметаў, велічынь», «мільённая доля адзінкі меры, названай у другой частцы слова».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мініма́льны

(с.-лац. minimalis)

самы малы, найменшы (напр. м-ая затрата часу); параўн. максімальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сімвалі́чны

(гр. symbolikos)

1) які мае скрыты сэнс;

2) мізэрна малы (пра платы, сумы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сімвалі́чны, -ая, -ае.

1. гл. сімвал, сімволіка.

2. Які мае скрыты сэнс, які наводзіць на асацыяцыі (у 2 знач.).

Лёс героя с.

С. сэнс назвы рамана.

3. Пра пла́ты, сумы: мізэрна малы.

Аплата за паслугі — чыста сімвалічная.

С. ўзнос.

|| наз. сімвалі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

skidoo

[skɪˈdu:]

n.

малы́ сьнегахо́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

курта́ты, -ая, -ае (разм.).

1. 3 кароткім або адсечаным хвастом (пра жывёл).

К. сабака.

2. перан. Невялікага росту, малы, кароткі.

К. чалавек.

3. Цесны (пра адзенне).

К. пінжачок.

4. перан. Няпоўны, абмежаваны (іран.).

К. канспект.

|| наз. курта́тасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інва́р, ‑у, м.

Сплаў жалеза і нікелю, які мае вельмі малы каэфіцыент цеплавога расшырэння (ужываецца для вырабу дэталей дакладных вымяральных прыбораў).

[Англ. invar.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)