люмінесцэнтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да люмінесцэнцыі, звязаны з ёю, заснаваны на люмінесцэнцыі. Люмінесцэнтная лямпа. Люмінесцэнтнае асвятленне. Люмінесцэнтны аналіз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малібдэнавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малібдэну. // У склад якога ўваходзіць малібдэн. Малібдэнавая руда. // Зроблены з малібдэну. Лямпа з малібдэнавай ніццю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіртоўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Спіртавая лямпа. — Што ж, будзем лячыць, — сказала Алаіза, вымаючы з клунка банкі, спіртоўку. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электронны 1, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да электрона 1; які складаецца з электронаў. Электронны прамень. Электронны паток. Электронная тэорыя.

2. Заснаваны на выкарыстанні ўласцівасцей электрона. Электронны мікраскоп.

•••

Электронная лямпа гл. лямпа.

электронны 2, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з электрону 2 (у 1 знач.), з электронам.

•••

Электронная бомба — запальная бомба, у якой тэрмітнай масай з’яўляецца электрон 2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бабулін, ‑а.

Разм. Які мае адносіны да бабулі, належыць бабулі. На акне каля бабулінага ложка, дзе ляжыць Ніна, цьмяна гарыць укручаная лямпа. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфрактар, ‑а, м.

1. Тэлескоп, аб’ектыў якога складаецца з лінз.

2. Уст. Павелічальнае шкло, якое ўзмацняе святло, а таксама лямпа з такім шклом.

[Ад позналацінскага refractio — пераламленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экранаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад экранаваць.

2. у знач. прым. Тое, што і экраніраваны (у 2 знач.). Экранаваная электронная лямпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курады́міць (дыміць) rúßen vi; qúalmen vi, bláken vi;

ля́мпа курады́міць die Lámpe quálmt [blakt]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

плафо́н м

1. архіт Plafond [´fɔ̃] m -s, -s;

2. (лямпа) Déckenleuchte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

электрычнасць назоўнік | жаночы род

  1. Сукупнасць з’яў, у якіх выяўляецца існаванне, рух, узаемадзеянне зараджаных часціц.

    • Вучэнне аб электрычнасці.

  2. Энергія, што атрымліваецца ў выніку выкарыстання такіх з’яў.

    • Прымяненне электрычнасці ў тэхніцы.

  3. Асвятлення, атрыманае на аснове гэтай энергіі.

    • Запаліць э.

|| прыметнік: электрычны.

  • Э. зарад.
  • Э. ток.
  • Электрычная лямпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)