réiselustig

a які́ лю́біць падаро́жнічаць [вандрава́ць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

xenophíl

[kse-]

a які́ любі́ць [які́ прыхі́льны да] іншазе́мцаў [заме́жнікаў]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

адлюбі́ць, ‑люблю, ‑любіш, ‑любіць; зак.

Перастаць любіць. А я яшчэ не адлюбіла, А я яшчэ не пражыла І долі нават не згубіла Свайго юнацкага цяпла. Вярба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

her [hɜ:, hə] pron. яе́; свой;

Jean likes her job. Джын любіць сваю працу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шахра́й, -я́, мн. -і́, -ёў, м. (разм., пагард.).

Чалавек, які любіць пажывіцца за кошт іншых; жулік.

|| ж. шахра́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -ра́ек.

|| прым. шахра́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Вальналю́бец ’той, хто любіць волю’ (КТС). Складанае слова: вольны + любіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брахлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які любіць брахаць. Брахлівы сабака.

2. Які любіць хлусіць, маніць; ілжывы.

3. Балбатлівы, гаваркі. Брахлівы чалавек.

4. Які нагадвае сабачы брэх. Брахлівы гоман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звягня́, ‑і, ж.

Разм. Звяга. Ніхто звягні не любіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыку́н, ‑а, м.

Разм. Пра таго, хто любіць брыкацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буркату́н, ‑а, м.

Той, хто любіць буркатаць, дакучае буркатнёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)