Ля́кса, ла́кса, ляксу́ха ’панос’, ля́ксы ’хвароба ад моцнага паносу’, ляксава́ць ’слабіць’ (Нас., Касп., Федар. 1; лаг., Сл. ПЗБ; мін., КЭС). Праз польск.laksa, taksacja, laksować ’тс’ з с.-лац.laxare ’прачышчаць, выклікаць панос’, якое з лац.laxāre ’адпускаць, аслабляць, рабіць больш вольным, вялым, слабым’ < laxus ’прасторны, слаба нацягнуты, лагодны’ (Слаўскі, 4, 32) < і.-е.*slēg‑ (лат.leg̓ēns, ірл.lace, ст.-ісл.slakr, ст.-в.-ням.slach ’вялы, абвіслы, слаба нацягнуты’; асец.læx/l̥æxæ ’кал, экскрэменты’, якое, аднак, Абаеў (2, 39) лічыць каўказскім словам). Бел.в.-дзв., міёр., віл., аляксей, ляксей (Вештарт, Бел.-польск. ізал., 20) утварыліся ад лякса пад уплывам народнай этымалогіі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
mellow
[ˈmeloʊ]1.
adj.
1) сьпе́лы; сакаві́ты, со́чны (пра плады́)
2) лаго́дны, прые́мны (віно́, гук, сьвятло́)
3) мякка́я, рассы́пістая (пра гле́бу)
4) нападпі́тку
2.
v.
1) зьмякча́ць (-ца)
2) пасьпява́ць, высьпява́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прые́мны, ‑ая, ‑ае.
1. Які прыносіць задавальненне, радасць. Прыемная навіна. Прыемны ўспамін. Прыемны пах. □ У цёплыя дні Міколка лазіў з бацькам у рэчку і мацаў ракаў. Да чаго ж прыемны занятак.Лынькоў.Раптам пакой напаўняе ціхі-ціхі, але такі прыемны, кранаючы спеў калыханкі.Шамякін.Прыемная зморанасць разлівалася па жылах смачным дрымотным пітвом.Бядуля./узнач.наз.прые́мнае, ‑ага, н.Чалавеку заўсёды хочацца думаць аб прыемным, хай нават прыемнага адна кропля.Каршукоў.
2. Які выклікае сімпатыю, прыхільнасць; прывабны. У .. [старшыні] прыемны адкрыты твар, шчыры пагляд, лагодны голас.Ваданосаў.Гэты круцель і камбінатар быў на першы погляд чалавек прыемны.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяшчо́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Вельмі ласкавы, поўны ласкі, замілавання, адданасці. Пяшчотная маці. Пяшчотнае сэрца. □ І заўсёды, што б.. [Надзя] ні рабіла, .. у кожным жэсце яе, у кожным руху і слове заўсёды адчувалася жанчына, чулая, пяшчотная, клапатлівая.Васілевіч.// Які выказвае, выяўляе ласку, любоў. Смірын узняў вочы на Веру. Перахапіў яе пяшчотны позірк.Алешка.На яе вуснах блукала пяшчотная ўсмешка.Лупсякоў.
2.перан. Мяккі, лагодны; вельмі прыемны. Пяшчотны голас. Пяшчотны ветрык. □ Пяшчотныя зычныя грэлі салаўя запоўнілі пакой.Бядуля.Неўзабаве перад намі ўзніклі ў пяшчотнай ранішняй смузе светлыя небаскробы вялікага горада на ўзбярэжжы акіяна.В. Вольскі.// Вельмі далікатны, тонкі. На чарэшнях ужо шалясцелі маладыя пяшчотныя лісткі.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kindly
[ˈkaɪndli]1.
adj.
1) прыя́зны; добразычлі́вы, прыхі́льны; ве́тлы
kindly faces — прыя́зныя тва́ры
kindly criticism — прыхі́льная кры́тыка
2) прые́мны; мя́ккі, лаго́дны
2.
adv.
1) прыя́зна, добразычлі́ва
2) ве́тліва; ве́тла
I thank you kindly — шчы́ра дзя́кую вам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bland
[blænd]
adj.
1) даліка́тны, лаго́дны
a bland speech — даліка́тная прамо́ва
a bland smile — лаго́дная ўсьме́шка
2) мяккі́, даліка́тны, прые́мны
a bland summer breeze — даліка́тны ле́тні ве́трык
3) бяз сма́ку (пра е́жу), без вастрыні́, на́ціску (пра прамо́ву, арты́кул)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
genial
I[ˈdʒi:njəl]
adj.
1) вясёлы; мі́лы; сардэ́чны, прыя́зны, ве́тлы
a genial welcome — сардэ́чнае віта́ньне
2) які́ разьвесяля́е, ажыўля́е
3) мя́ккі; лаго́дны(і пра клі́мат); ласка́вы
4) Obsol. натура́льны, прыро́джаны, прыро́дны
genial bent — прыро́джаная схі́льнасьць
II[dʒəˈni:əl]
adj., Anat.
падбаро́дачны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
soft
[sɔft]1.
adj.
1) мя́ккі, мяккі́
a soft pillow — мякка́я паду́шка
soft skin — мякка́я ску́ра
2) ці́хі, спако́йны
a soft voice — ці́хі го́лас
3) лаго́дны(пра сьвятло́)
4) мяккі́, даліка́тны
a soft heart — чу́лае сэ́рца
2.
adv.
мя́кка; ці́ха, паці́ху; даліка́тна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
драпе́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які корміцца іншымі жывёлінамі (пра звяроў, птушак і пад.). Драпежны звер. Судак — драпежная рыба. □ У лесе жылі звяры і драпежныя птушкі: каршуны, совы, пугачы, ястрабы.Колас.// Які належыць, уласцівы такім жывёлінам. Кручкаватая драпежная дзюба раскрылася, на Сашку ўставілася мёртвае злоснае вока.Даніленка.З другога ж боку, гэты самы гук, драпежны і злосны, памагаў .. [Сяргею] крыху агледзецца і больш-менш пэўна вызначыць сваё становішча, бо ён заблытаўся ў незнаёмай мясцовасці.Колас.
2.перан. Поўны імкнення да нажывы; прагны, хцівы (пра чалавека). Драпежная натура. □ Постаць цара вынікала ва ўяўленні ў сваёй страшнай дваістасці: цар лагодны, партрэтны цар, і цар, паказаны ў кніжачцы, драпежны цар — ашуканец са злосна вышчаранымі зубамі, гатовымі грызці людское цела.Колас.// Які выражае прагнасць, сквапнасць, хцівасць. Драпежны выраз твару. Драпежны позірк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заця́ты, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад зацяць (у 1 знач.).
2.узнач.прым. Упарты, настойлівы, які патрабуе вытрымкі, сілы. Зацятая барацьба. Зацяты бой. Зацятая спрэчка. □ Пачалося зацятае спаборніцтва трох упартых, моцных характараў.Шамякін.// Упарты, працяглы. Зацятая варожасць. Зацяты боль.
3.узнач.прым. Які тоіць, захоўвае ў сабе свае думкі, пачуцці; скрытны. Бабіч, гэты ціхі, лагодны чалавек, які ўмее так добра слухаць, цяпер строгі і зацяты.Колас.Веньяміну хацелася б быць гордым і зацятым.Навуменка.// Напружаны, насцярожаны, затоены. У зацятай маўклівасці замерла вёска. Мала з якой хаты не было чалавека ў партызанах.Асіпенка.
4.узнач.прым. Вельмі адданы, верны чаму‑н.; заўзяты. Зацяты балельшчык. □ Барташэвіч злосна бліскаў на мяне вачыма, быццам я быў яго даўні і зацяты вораг.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)