◎ Пло́ччынка ’вудачка, прыстасаваная для таго, каб лавіць плотак і інш. дробную рыбу’ (Ямк. 2). У выніку семантычнай кандэнсацыі словазлучэння плотчыпа вудачка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лаву́шка ’вулей, які ставяць для прываблівання рою’ (Др.-Падб., Сцяшк.; рас., Шатал., Мат. Гом.). Запазычана з рус. ловушка ’пастка’. Да лавіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hawk​2 [hɔ:k] v. палява́ць з я́страбам або́ со́калам; хапа́ць здабы́чу на ляту́, лаві́ць насяко́мых (пра птушак); налята́ць, напада́ць (на каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áalen

1.

vi лаві́ць вугро́ў

2.

(sich)

разм. паця́гвацца, пе́сціцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Máulaffen

~ féilhalten* — быць разява́кай; утаро́плівацца (на што-н.), лаві́ць варо́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

máusen

1.

vi лаві́ць мышэ́й

2.

vt разм. сцягну́ць, спе́рці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hang on the lips of

слу́хаць разьве́сіўшы ву́шы, лаві́ць ко́жнае сло́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жанглі́раваць

(фр. jongler)

1) падкідваць і спрытна лавіць на ляту адначасова некалькі прадметаў;

2) перан. спрытна, адвольна абыходзіцца з фактамі, словамі і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

noose

[nu:s]

1.

n.

1) пятля́ f., арка́н -а m.

2) па́стка f., сіло́ n.

2.

v.t.

1) рабі́ць, завя́зваць пятлю́

2) лаві́ць сіло́м або́ арка́нам; лаві́ць у па́стку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прашапяля́віць, ‑ляўлю, ‑лявіш, ‑лавіць; зак., што і без дап.

Шапялявячы, сказаць што‑н. — Што гэта ты, Мініч, спіш на занятках? — Мініч спалохана прахапіўся. Вінаватая ўсмешка заблукала на яго губах. Вучні зарагаталі. — Я не спаў усю ноч, — прашапялявіў Мініч. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)