дыкта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік, які карыстаецца неабмежаванай уладай.

2. перан. Той, хто паводзіць сябе ў адносінах да іншых уладарна і нецярпіма.

|| прым. дыкта́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звеннявы́, -а́я, -о́е.

1. гл. звяно.

2. у знач. наз. звеннявы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Кіраўнік звяна (у 3 знач.).

Нарада звеннявых.

|| ж. звеннява́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

intendant

[ɪnˈtendənt]

n.

кіраўні́к, дырэ́ктар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тэхнару́к, ‑а, м.

Інжынер або тэхнік, які адказвае за тэхніку вытворчасці і якасць прадукцыі; тэхнічны кіраўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акано́м м. уст. (кіраўнік гаспадаркі) Verwálter m -s, -, Háusverwalter m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фю́рэр, ‑а, м.

У германскіх краінах — кіраўнік, правадыр; у фашысцкай Германіі — верхавод злачыннай нацысцкай партыі (пра Гітлера).

[Ням. Führer — правадыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

conductor [kənˈdʌktə] n.

1. дырыжо́р

2. канду́ктар

3. кіраўні́к; гід

4. tech. правадні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zarządca

м. кіраўнік; загадчык; адміністратар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rządca

м. кіраўнік; правіцель; загадчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

promotor

м. навуковы кіраўнік аспіранта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)