гро́шы, ‑ай, Д грашам, Т грашамі; адз. няма.

1. Металічныя або папяровыя знакі, якія служаць мерай вартасці пры куплі-продажы. Папяровыя грошы. Размяняць грошы. □ Праўда даражэй за грошы. З нар.

2. Сродкі, капітал. Адпусціць грошы на будаўніцтва школ. □ І пайшоў дзед па рынку хадзіць; ходзіць, па сваіх грашах тавар выглядае. Колас.

•••

Кішэнныя грошы — грошы на дробныя расходы.

Грошы не пахнуць — не мае значэння, якім чынам грошы атрыманы.

Грэбці грошы лапатай гл. грэбці.

Кідаць грошы на вецер гл. кідаць.

Ні за якія грошы — ні за што, ні пры якой умове.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опуска́ть несов.

1. апуска́ць, спуска́ць; (вбрасывать) укіда́ць; кіда́ць;

опуска́ть пи́сьма в я́щик укіда́ць (кіда́ць) пі́сьмы ў скры́нку;

опуска́ть го́лову апуска́ць галаву́;

опуска́ть воротни́к адклада́ць (апуска́ць) каўне́р;

опуска́ть ру́ки прям., перен. апуска́ць ру́кі;

2. (пропускать) выпуска́ць, прапуска́ць, выкіда́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kamienować

незак.

1. закідваць камянямі (пакаранне смерцю);

2. кідаць каменем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Адкі́дзік ’мера напрадзеных нітак’ (Інстр. III) да кідаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіда́ўнік ’чалавек, які складвае стог’ (Выг.). Да кідаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кідзь — выклічнікавая форма ад кідаць (Янк. I, Нар. лекс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

abandon [əˈbændən] v.

1. кіда́ць; пакіда́ць (без нагляду)

2. адмаўля́цца;

abandon a project/a plan адмаўля́цца ца́лкам ад прае́кта/пла́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шпурля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

Разм.

1. чым. Кідацца чым‑н. адзін у аднаго. [Вучні] цягалі цяжкія кашы бульбы да буртоў, рагаталі, спявалі, шпурляліся грудкамі. Дуброўскі. // Кідаць што‑н. Вецер злосна шпурляецца Ў твары сухімі лістамі. Панчанка.

2. Зал. да шпурляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разжу́хацца ’пасварыцца’ (Янк.). Ад раз- і жу́хаць ’рэзка кідаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jilt

[dʒɪlt]

1.

v.t.

кі́даць, пакіда́ць (каха́нага)

2.

n.

каке́тка, спаку́сьніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)