машы́шча Месца, дзе ляжала куча моху (Слаўг.). Тое ж мшы́шча, мошышча (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
бурт, ‑а, М ‑рце, м.
Доўгі капец бульбы, агародніны, сіласу і пад. Метраў за трыста ад балота калгаснікі склалі тры бурты, відаць, насенкі, з якіх адзін быў толькі прыкрыты саломай.Паслядовіч.Яны ўдвух [Курловіч і Парфёнчык] скублі салому, уціскалі вяроўкамі вязкі, насілі на гарод і ўкрывалі бурты бручкі.Дуброўскі.// Доўгая спецыяльна складзеная на захоўванне куча, скірда якога‑н. угнаення, торфу і пад. Бурт кампосту. Бурт торфу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
багама́з, ‑а, м.
Разм.уст. Іканапісец. Куча народу. У сярэдзіне важна сядзіць багамаз, разлажыўшы сваіх багоў.Колас.//Разм.іран. Пра мастака. Партрэт славутага рускага паэта дзядзька Антось купіў у Нясвіжы гэтай восенню ў нейкага багамаза.С. Александровіч.//Разм.жарт. Пра мурзатага, запэцканага чалавека. [Аляксей:] Ды не, Коля, ну куды я такім багамазам прыпёрся? Проста з цэха, не мыты, не рыты!Губарэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Савакупля́цца ’здзейсніць палавы акт’, савакупле́нне (ТСБМ). Новае запазычанне з рус.совокупля́ться (Крукоўскі, Уплыў, 42), якое запазычана з ц.-слав., ст.-слав.съвъкоупити, вытворнага ад ст.-рус., ц.-слав.въкупѣ ’сумесна’, купъ ’куча’ (Фасмер, 3, 705).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сту́паСт.-бел.Куча зямлі, каменняў.
□ ур. Сту́пішча (поле) каля в. Беражцы Жытк.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
◎ Кучугу́р’е ’вялікія шырокія купіны’ (ТС). Параўн. рус.кочура ’купіна’, кочка ’тс’ ад късь як аблаўтнага варыянта да куча (гл.). Зыходная форма *качурʼе. Форма кучугур е пад уплывам рада слоў на ‑горʼе (нагорʼе, пласкагорʼе і г. д.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лобжа ’куча галля’ (ветк., Мат. Гом.). Да лоўж ’тс’ (гл.). Мена губнога назіраецца і ў ветк.ломжа ’тс’ (там жа), а таксама ў тапоніме Ломжа (ПНР) — насуперак Сташэўскаму (Sł geogr., 1959, 173) і Брукнеру (там жа).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
mint
I[mɪnt]
n.
1) мя́та f.
2) мя́тная цуке́рка
II[mɪnt]1.
n.
1) манэ́тны двор
2) мно́ства n.
mint of money — ку́ча гро́шай
mint of trouble — ку́ча непрые́мнасьцяў
2.
v.t.
1) чака́ніць (манэ́ты)
2) рабі́ць; твары́ць; фабрыкава́ць
3.
adj.
беззага́нны, як но́вы
in mint condition — у беззага́нным ста́не
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Knäuel
m, n -s, -
1) клубо́к
sich wie ein ~ zusámmenringeln — скруці́цца клубко́м [у клубо́к]
2) нато́ўп, ку́ча
3) рой
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Másse
f -, -n
1) ма́са, рэ́чыва
2) ку́ча, вялі́кая ко́лькасць
3) нато́ўп
in ~n kómmen* — прыхо́дзіць нато́ўпам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)