падскро́невы анат Únterschläfen-;

падскро́невая косць анат Únterschläfenbein n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

касціна́, ‑ы, ж.

Разм. Асобна ўзятая косць; костка. Спаліў Іван злога Кашчэя так, каб касціна да касціны, сустаў да сустава не сышліся. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздро́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раздрабіць.

2. у знач. прым. Разбіты, расколаты на дробныя часткі. Раздроблены мінерал. // Пашкоджаны (пра косць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schénkelbein

n -s, -e мед. сцегнава́я косць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hüftbein

n -(e)s, -e тазасцегнава́я косць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Клубы́ ’косць бядра’ (Касп., Некр., Сержп. Грам., Гарэц.). Гл. клуб 3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карако́ід

(ад гр. koraks = воран + -оід)

косць плечавога пояса пазваночных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

касцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ператварацца ў косць, станавіцца косцю.

Рогі ў цяляці касцянеюць.

2. перан. Станавіцца нерухомым, дзеравянець ад холаду.

Ногі пачынаюць к. ад холаду.

|| зак. закасцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і акасцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

плечево́й анат. плечавы́;

плечева́я кость плечава́я косць;

плечево́й суста́в плечавы́ суста́ў;

плечево́й по́яс плечавы́ по́яс.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

слано́вы в разн. знач. слоно́вый;

~вая косць — слоно́вая кость;

○ ~вая хваро́ба — слоно́вая боле́знь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)