Пазі́раваць ’быць натурай для фатографа або мастака; прымаць позу’ (ТСБМ). З рус. пози́ровать ’тс’, якое з ням. posieren, першакрыніцай якога ў сваю чаргу з’яўляецца франц. poser ’класці, ставіць’ (параўн. Фасмер, 3, 303).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дзе́яць ’рабіць і да т. п.’ Таго ж паходжання, што і дзеяслоў дзець (гл.), г. зн. ад прасл. *dě(ja)ti < і.-е. *dhē‑ ’ставіць, класці, рабіць’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 4, 229–230.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераце́рціся ’не пабегаць (пра карову)’ (карэліц., Нар. словатв.). Да пера- і церціся (гл.). Значэнне апошняга ’бегаць (аб карове)’, магчыма, узыходзіць да прасл. *tъrti ’класці ікру, нераставаць’ (параўн. рус. тереться, чэш. tříti se) (Махэк₂, 653).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прапанава́ць ’заявіць аб жаданні, гатоўнасці дапамагчы’, ’выказаць, унесці прапанову, параіць’, ’даручыць выканаць’ (ТСБМ, Гарэц.). З польск. proponować ’тс’ (Кюнэ, Poln., 89). Польск. з лац. proponere ’тс’ < pro‑ ’перад’ і ponere ’класці’ (Голуб-Ліер, 397).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shunt [ʃʌnt] v. 1. пераво́дзіць на запасны́ пуць (пра цягнік) 2. infml адкла́дваць, кла́сці пад сукно́;

shunt the conversation towards more pleasant topics пераво́дзіць размо́ву на бо́льш прые́мныя тэ́мы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

układać

незак.

1. укладваць, раскладваць; складаць;

układać do snu — класці (укладваць) спаць;

układać plany — строіць планы;

układać sobie włosy — укладваць валасы; рабіць укладку;

2. выкладваць; класці;

układać glazurę w łazience — класці плітку ў ваннай;

3. кампанаваць;

4. складаць, планаваць;

układać jadłopis — складаць меню;

5. дрэсіраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ По́ціць ’утвараць’: пчолы воск адцяць, выдзяляюць з цела (ваўк., Сл. ПЗБ). Утворана ад пот (гл.) на базе народных уяўленняў пра ўтварэнне мёду. Менш верагодна з літ. paitsiі ’класці яйцы’ (Грынавяцкене і інш., Междунар. конф. балтистов, 148).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

słodzić

słodzi|ć

незак. класці цукар; саладзіць;

czy ~sz herbatę? — ты саладзіш гарбату?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

По́клад ’яйка або прадмет падобны на яго, які кладуць там, дзе хочуць, каб несліся куры’ (ТСБМ, ТС, Касп.), подклад ’яйка, якое падкладваюць пад курыцу’ (Мік.). Ад *po‑klad‑ti > *po‑klasti, po‑kladǫ < *klasti, kladǫ. Да класці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ікра́ ж., в разн. знач. икра́;

кла́сці ікру́ — мета́ть икру́;

ке́тавая і. — ке́товая икра́;

баклажа́нная і. — баклажа́нная икра́;

зярні́стая і. — зерни́стая икра́;

па́юсная і. — па́юсная икра́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)