луко́шко ср. ко́шык, -ка м., кош, род. каша́ м.; (из луба) лубя́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ка́шица
1. уменьш.-ласк. ка́шка, -кі ж.; перен. (полужидкая масса) разг. ка́ша, -шы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Таўканіца 1, таўчані́ца ’бульбяная каша’ (ваўк., пруж., бяроз., ЛА, 4), ’тоўчаная бульбяная каша’ (Сцяшк.), тыўкані́ца ’камы’ (Бяльк.), тоўкані́ца ’тс’ (ТС), товканы́ця, товканэ́ця, тоўкані́ца ’тоўчаная бульба’ (Сл. Брэс.), таўкані́чкі ’бульбянікі’ (ашм., Сл. ПЗБ), таўчо́нка ’бульбяная каша’ (Сл. ПЗБ, Мат. Маг., Растарг.; навагр., З нар. сл.). Ад таўкці, таўчы, гл.
Таўкані́ца 2 ’невялікая бочка для захоўвання здору’ (Скарбы). Аналагічна папярэдняму (нутраное сала таўклі з соллю і прыправамі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Патза́х ’каша з ячных круп’ (бар., Сл. Брэс.). Відаць, з панцак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раге́ня ’каша з бобу і бульбы’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Гл. раўгеня.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
густы́ в разн. знач. густо́й; (о лесе и т.п. — ещё) ча́стый;
~та́я ка́ша — густа́я ка́ша;
г. лес — густо́й (ча́стый) лес;
~то́е жы́та — густа́я рожь;
г. дым — густо́й дым;
г. грэ́бень — ча́стый (густо́й) гре́бень;
г. бас — густо́й бас
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
crate
[kreɪt]
1.
n.
вялі́кая скры́ня -ра́ма, кош каша́ m. (для пераво́зу)
2.
v.t.
упако́ўваць у скры́ні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Тарко́ванка ’бабка (з дранай бульбы)’ (люб., слуц., Нар. словатв.; асіп., слуц., саліг., ЛА, 4), ’бульбяная каша’ (Сл. рэг. лекс.), ’бабка, дранка, каша з дранай бульбы’ (чырв., З нар. сл.), ’сырая драная бульба’ (жытк., ЖНС; Вешт.), тарко́ванне ’бабка’ (лун., ЖНС). Ад таркава́ць ’церці на тарцы’ < польск. tarkować ’тс’, гл. тарка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kasza
kasz|a
ж.
1. крупы; каша;
~a jęczmienna — а) ячныя крупы;
ячная каша;
~a gryczana — а) грэцкія крупы;
грэцкая (грачаная) каша;
2. перан. каша; блытаніна;
nawarzyć (narobić) ~y — заварыць кашу;
nie dać sobie w ~ę dmuchać — не даць сябе ў крыўду;
wleźć w ~ę — трапіць у пераплёт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Салама́йда ’ўзвар з каліны’ (Сл. Брэс.), ’каша’ (Скарбы). Ад саламаха з замена суф. ‑аха на ‑ajда.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)