скаро́чаны

1. kurz; verkürzt; kúrzgefasst (кароткі, спрошчаны);

2. лінгв ábgekürzt, abbreviiert [-vi´i:rt]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

lie-down [ˌlaɪˈdaʊn] n. BrE, infml каро́ткі ад пачы́нак (звыч. на ложку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

succinct [səkˈsɪŋkt] adj. fml каро́ткі, сці́слы, нядо́ўгі;

a succinct summary каро́ткае рэзюмэ́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гно́ма, ‑ы, ж.

Кароткі выраз павучальнага характару, звычайна ў вершаванай форме; афарызм.

[Грэч. gnome.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́ценькі, ‑ая, ‑ае.

Зусім кароткі. [Птушачка] затрапятала над лістком сваімі кароценькімі крыльцамі. Ігнаценка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палітгра́мата, ‑ы, ДМ ‑мэце, ж.

Кароткі курс асноўных, першапачатковых палітычных ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kusy

1. куртаты; кароткі;

2. м. чорт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwięzły

1. кароткі; сціслы;

2. спец. шчыльны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пі́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Выдаць кароткі гук, піск.

Жаласна п.

2. Зрабіць спробу сказаць што-н., запярэчыць чаму-н.

Не смець п.!

Толькі пікні (пагроза).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчо́ўк.

1. -у, мн. -і, -аў, м. Кароткі сухі гук ад стрэлу, дзеяння якога-н. механізма і пад.

Пачуўся металічны ш.

2. у знач. вык. Шчоўкнуць (разм.).

Ш. курком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)