выплавак, ‑лаўка, м.

Спец. Кавалак металу, выплаўлены з руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўаркуш, ‑а, м.

Кавалак паперы намерам у палавіну аркуша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надвязаць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Падоўжыць вязаннем.

    • Н. кофту.

  2. Прывязаць да чаго-н. дадатковы кавалак.

    • Н. шнурок.

|| незакончанае трыванне: надвязваць.

|| назоўнік: надвязванне і надвязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ручнік назоўнік | мужчынскі род

Вузкі прадаўгаваты кавалак тканіны для выцірання твару, рук ці пасуды.

  • Вышываны р.

|| памяншальная форма: ручнічок.

|| прыметнік: ручніковы.

  • Ручніковая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

скалоць​1 дзеяслоў | закончанае трыванне

Аддзяліць слой, кавалак чаго-н. ударам; збіць.

  • С. лёд з ганка.

|| незакончанае трыванне: сколваць.

|| назоўнік: сколка і сколванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

скрыль назоўнік | мужчынскі род

Адрэзаны значны кавалак чаго-н. (пераважна пра сала, сыр, кавун і пад.).

  • Скрылі сала.

|| памяншальная форма: скрылік і скрылёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

трэска назоўнік | жаночы род

Тонкі кавалак дрэва, адчасаны ад бервяна, палена і пад.; шчэпка.

  • Прынесці трэсак на падпалку.
  • Лес сякуць — трэскі ляцяць (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

эскало́п

(фр. escalope)

падсмажаны кавалак мяккага нятлустага мяса (звычайна свініны) прадаўгаватай формы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sinewy [ˈsɪnju:i] adj. му́скулісты, жы́лісты;

a si n ewy piece of beef жы́лісты кава́лак я́лавічыны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ануча назоўнік | жаночы род

  1. Кавалак якой-н. тканіны (звычайна старой).

    • А. для мыцця падлогі.

  2. Парванае, паношанае, старое адзенне (размоўнае).

    • Сабралася многа розных ануч.

  3. Кавалак тканіны для абгортвання ног.

  4. множны лік: Пра ўборы, строі (размоўнае неадабральнае).

    • Яна толькі і думае пра анучы.

  5. пераноснае значэнне: Бязвольны, бесхарактарны чалавек.

    • А., а не хлапец.

|| памяншальная форма: анучка.

|| прыметнік: анучны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)