ура́ч м Arzt m -es, Ärzte;

жанчы́на ура́ч Ärztin f -, -nen;

ветэрына́рны ура́ч Tíerarzt m;

гало́ўны ура́ч Chefarzt [´ʃɛf-] m;

дзіця́чы ура́ч Kínderarzt m;

дыспансе́рны ура́ч Fürsorgearzt m;

зубны́ ура́ч Záhnarzt m;

саніта́рны ура́ч Hygi¦énearzt m;

фізкульту́рны ура́ч Spórtarzt m;

ура́ч-тэрапе́ўт Interníst m -en, -en, Fácharzt für ínnere Kránkheiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wytrzymać

wytrzyma|ć

зак.

1. вытрымаць, выцерпець;

~ć ból zęba — вытрымаць зубны боль;

nie ~ł nerwowo — у яго не вытрымалі нервы;

2. пратрымаць;

~ć kogo za drzwiami — пратрымаць каго за дзвярыма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скі́віца, ‑ы, ж.

1. Кожная з дзвюх костак твару, у якіх умацаваны зубы. Васіль апусціў вочы, старанна запрацаваў сківіцамі, перажоўваючы хлеб. Шамякін. Мікульскі сціснуў сківіцы, каб не застагнаць. Місько. // Верхняя або ніжняя частка твару ці морды, дзе знаходзіцца гэтая косць. Асноўнай зброяй шчупакоў з’яўляюцца вострыя і шматлікія зубы-іклы, якімі літаральна ўсеяны іх ніжнія сківіцы. Матрунёнак. Цялушка, чакаючы, каб яе пачухалі пад сківіцаю, трасе галавою і выцягвае морду. Колас. // Пра шчаку наогул. [Павел] ляжыць ніцма пад ядлоўцавым кустом і, абапёршыся валасатымі сківіцамі на рукі, глядзіць у зямлю. Кулакоўскі.

2. Пласцінка з штучнымі зубамі, зубны пратэз. Камандзір, не вітаючыся, хутка падышоў да мяне і, злосна агледзеўшы з галавы да ног, гаркнуў так, што ледзь не вывалілася ўстаўная верхняя сківіца зубоў. Гурскі. // перан. Дэталь механізма, якая служыць для захоплівання або раздрабнення чаго‑н. Каля Дома афіцэраў два магутныя экскаватары выгрызалі сваімі стальнымі сківіцамі гару. Паслядовіч. Мы спыняемся перад машынай з магутнымі сківіцамі. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

proszek, ~ku

prosz|ek

м. парашок;

~ek do zębów — зубны парашок;

~ek do prania — пральны парашок;

mleko w ~ku — сухое малако;

w ~ku — у пачатковым стане;

mam ten artykul w ~ku — я толькі пачаў працаваць над гэтым артыкулам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ząb

м.

1. зуб;

ząb mleczny — малочны зуб;

ząb sieczny — разец;

ząb trzonowy — карэнны зуб;

ból zębów — зубны боль;

2. тэх. зуб; зубец;

dzwonić (szczękać) zębami — ляскаць зубамі;

szczerzyć zęby разм. шчэрыць зубы; зубы прадаваць;

to na jeden ząb — тут няма чаго есці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

płyn, ~u

м. вадкасць;

płyn do mycia naczyń — вадкасць для мыцця посуду;

płyn po goleniu — ласьён пасля галення;

płyn fizjologiczny мед. фізіялагічны раствор;

płyn hamulcowy — тармазная вадкасць;

płyn do kąpieli — вадкае мыла для душа; пена для ванны;

płyn do płukania jamy ustnej — зубны эліксір

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ка́мень, ‑я і ‑ю, Т ‑ем; мн. камяні́, ‑ёў; м.

1. ‑ю; толькі адз. Усякая цвёрдая горная парода (за выключэннем металу) у выглядзе суцэльнай масы або асобных кавалкаў. Арменія — краіна, багатая каменем. / у знач. зб. Будаўнічы камень.

2. ‑я. Абломак такой пароды рознай велічыні і формы. [Сцёпка] адышоўся вярсты дзве ад сяла, сеў на камень і стаў думаць. Колас. Пад ляжачы камень вада не цячэ. Прыказка. // Прылада, рэч, вырабленая з такой пароды. Млынавы камень. // Кусок каштоўнага мінералу, ювелірна апрацаваны для якіх‑н. мэт. Пярсцёнак з камянямі. Каляровыя камяні. Гадзіннік на рубінавых камянях.

3. ‑я; перан. Душэўны цяжар, гора. Камень на сэрцы.

4. у знач. прысл. ка́менем. Як камень, падобна на камень. Трапяталі .. жаўранкі, то ўзнімаючыся высока ўверх, то каменем, падаючы ў траву. Гартны.

5. толькі мн. (камяні́, ‑ёў). Цвёрдыя саляныя і іншыя ўтварэнні ў некаторых унутраных органах. Камяні ў печані.

•••

Вінны камень — цвёрды, крышталічны асадак, які ўтвараецца пры браджэнні вінаграднай соку і захоўванні віна.

Зубны камень — зацвярдзелыя вапнавыя адкладанні на зубах.

Каштоўныя камяні — рэдкія прыгожыя мінералы і горныя пароды, якія пераважна ўжываюцца для ювелірных вырабаў.

Сіні камень — народная назва меднага купаросу.

Філасофскі камень — згодна з уяўленнямі сярэдневяковых алхімікаў, фантастычнае цудадзейнае рэчыва, якое можа ператвараць металы ў золата, вылечваць усе хваробы, вяртаць маладосць і г. д.

Каменя на камені не пакінуць гл. пакінуць.

Кідаць каменем у каго гл. кідаць.

Краевугольны камень чаго — аснова, важнейшая частка чаго‑н. (першапачаткова вуглавы камень у падмурку пабудовы).

Найшла (наскочыла) каса на камень гл. каса.

Насіць камень за пазухай гл. насіць.

Падводныя камяні — пра скрытую, невядомую перашкоду.

Пробны камень — а) асобы камень, які ўжываецца для вызначэння пробы каштоўных металаў; б) пра абставіны, здарэнні, ўчынкі і пад., якія дазваляюць выявіць уласцівасць, якасць каго‑, чаго‑н.

Як камень у ваду — бясследна (прапасці, знікнуць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scale

I [skeɪl]

1.

n.

1) луска́, лузга́ f. (у ры́бы)

2) зубны́ ка́мень

3) на́кіп -у m. (на сьце́нах ча́йніка)

2.

v.t.

1) чы́сьціць, саскрэ́бваць (луску́ з ры́бы)

2) здыма́ць ка́мень з зубо́ў

3) пакрыва́ць на́кіпам

3.

v.i.

лу́шчыцца

The paint is scaling off — Фа́рба лу́шчыцца

II [skeɪl]

1.

n.

ша́ля f.; scales, pl. ша́лі pl., вага́ f. (з ша́лямі)

2.

v.t.

ва́жыць

3.

v.i.

мець вагу́

•

- Scales

- tip the scales

- turn the scales

III [skeɪl]

1.

n.

1) шкала́ f.

а) the scale of wages — шкала́ зарабо́тнае пла́ты

б) A thermometer has a scale — Тэрмо́мэтар ма́е шкалу́

в) шкала́ на прыймачы́, ліне́йцы ды і́ншых інструмэ́нтах для ме́раньня

2) машта́б, паме́р -у m.

A map drawn to the scale of 1:50,000 — Ка́рта зро́бленая ў машта́бе 1:50.000

on a large (small) scale — у вялі́кім (малы́м) машта́бе

3) сыстэ́ма лічэ́ньня

the decimal scale — дзесятко́вая сыстэ́ма лічэ́ньня

4) Mus. га́ма f.

2.

v.i.

1) узьбіра́цца, узьніма́цца (напр. па драбі́не)

2) рабі́ць, малява́ць у машта́бе

•

- scale down

- scale up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kamień

kamie|ń

м. камень, каменне;

~ń szlachetny — каштоўны камень;

~ń nazębny — зубны камень;

~ń szlifierski — шліфавальны камень;

~ń łupany — бутавы камень; бут;

~ń polny (brukowy) — брукавальны камень;

~ń tłuczony — шчэбень; друз;

~ń młyński — бягун, жоран;

~ń kotłowy — накіп;

~ń grobowy (nagrobny) — надмагільны камень (магільная пліта); надмагілле;

~ń węgielny — краевугольны камень;

~ń milowy — важны этап;

~ń u szyi — камень на шыі;

~ń obrazy — прычына крыўды;

przepadł jak ~ń w wodę — прапаў як у ваду ўпаў;

~ń spadł mi z serca — камень (цяжар) з душы зваліўся;

nie zostawić ~nia na ~niu — каменя на камені не пакінуць;

idzie jak z ~nia — насілу, з цяжкасцю;

trafiła kosa na ~ń — каса на камень наскочыла (трапіла); трапіўся востры на шылаватага; цюк на крук; пад чорным лесам спаткаўся чорт з бесам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)