sein ~ an j-m kühlen — разм. спагна́ць зло́сць на кім-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
падку́слівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які гаворыць з’едлівыя, непрыемныя словы. Настаўнік быў танкатвары, бледны, задумлівы, але з людзьмі наогул даволі ветлівы, прыемны і толькі часам, на злосць каму, падкуслівы і ўпарты, як казёл.Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падшыба́ць, ‑ае; незак., каго.
Разм. Разбіраць, ахопліваць (пра пачуцці). Гудуць цапы ўгары праворна, Ідзе работа дружна, спорна, Аж падшыбае ўсіх ахвота.Колас.[Рыгор:] Іншы раз такая злосць падшыбае, што я гатоў смерць зрабіць.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жоўць1 ’жоўта-зялёная горкая вадкасць, якую выдзяляе печань’, перан. ’злосць’. Рус.желчь, укр.жовч, палес.жовть, польск.żółć, н.-луж.žołś, žołe, в.-луж.žółć, чэш.žluč, славац.žlč ’тс’, балг.жлъч ’злосць’ уст. ’атрута’, жлъчка ’жоўць’, ’жоўцевы пузыр’, макед.жолч ’жоўць, жоўцевы пузыр’, серб.-харв.жу̑ч ’тс’, славен.žôlć ’жоўць’. Ст.-слав.злъчь, пазней таксама жлъчь, ц.-слав.жлъть ’тс’, ст.-рус.жьлчь ’тс’. Бел. поўнасцю адлюстроўвае (як і ўкр. палес., польск., н.-луж.) уплыў слова жоўты на форму слова (пачатковае ж‑ і канчатковае ‑ць замест з‑ і ‑чь). Першаснае значэнне да кантамінацыі з жоўты было, відаць, ’горыч’, што паслужыла асновай для старажытнага пераносу значэння ’злосць, раздражненне’. Захоўваючы гэта пераноснае значэнне слав. мовы, аднак кантамінавалі слова з жоўты, што прывяло і да семантычнага зруху (адлюстраванага ў першым слове слоўнікавага тлумачэння). Гл. жоўкнуць.
Жоўць2 ’жоўтая фарба, жоўты колер’. Рус.желть, польск. рэдк. żółć, в.-луж.žołć, чэш.žluť, славац.žlťСт.-рус.жлъть ’тс’. Утворана, як адцягнены назоўнік са значэннем апрадмечанай адзнакі на ‑ь (< *‑ĭ) ад прыметніка жоўты, відаць, яшчэ ў прасл. мове, як напрыклад, чэрнь (< *čьrnь): *žьltь.
2.перан. Беспадстаўна зняважыць, зганьбіць, абняславіць каго‑, што‑н. Злосць і крыў агарнулі лесніка. Яго так зняважылі, аплявалі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азло́блены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад аздобіць.
2.узнач.прым. Які зрабіўся (стаў) злосным у выніку няўдачы, непрыемнасці і пад.; зласліва настроены да ўсяго навакольнага. // Які выяўляе злосць, бязлітаснасць. Азлоблены погляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагрубія́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каму і без дап.
Разм. Нагаварыць чаго‑н. дзёрзкага; абысціся груба з кім‑н. [Забеліна:] — Што з таго, што ты запярэчыш або нагрубіяніш дырэктару, толькі дарма ў злосць яго ўгоніш.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ärger
m -s
1) пры́красць; гнеў
2) непры- е́мнасць, засмучэ́нне
zum ~ — на злосць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Ка́пасны ’злосны, упарты, шкадлівы’, кипасць ’злосць’, на капась ’на зло’ (Некр.; мазыр.Шн.). Укр.капосний, капость ’тс’, капосник, капостити; рус.арханг.кипостливый, капост‑ ный, капостун. цвяр., анеж.капостник. У выніку перастаноўкі зычных к…д < л…к з пакасць с *pakostь ’няправільнасць, памылковасць’ < ст.-слав.опако, паны ’адваротна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ная́дна (наядно) ’дакучліва, надрыўна’ (брэсц., Нар. лекс.). Відаць, суадносіцца з недаесці, надаядаць ’дакучаць, назаляць’ (гл.), што да есці, яда, параўн. пераядаць душу ’надакучаць’ рус.наядный ’надаедлівы’. Магчыма сувязь з яд ’атрута’, параўн. асабліва балг.яд ’смутак, пакута; злосць’, макед.яд ’тс’, серб.najaduTu ’апрыкраць, раззлаваць’ і пад.