атама́нства, ‑а, н.

Пасада, званне атамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ршальства, ‑а, н.

Званне, чын маршала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іерэ́йства, ‑а, н.

Пасада, званне іерэя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

генера́льства, ‑а, н.

Званне, чын генерала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́хмістр, ‑а, м.

1. Вышэйшае салдацкае званне ў кавалерыі старой рускай арміі, адпаведнае званню фельдфебеля ў пяхоце.

2. Той, хто меў гэта званне.

[Ад ням. Wachtmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́цэ-адміра́л, ‑а, м.

Воінскае званне вышэйшага каманднага саставу ваенна-марскога флоту, сярэдняе паміж контр-адміралам і адміралам. // Асоба, якая мае такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сан,

званне.

т. 14, с. 143

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bestow [bɪˈstəʊ] v. fml (on/upon) прысуджа́ць (званне); прысво́йваць;

bestow a title прысво́йваць ты́тул

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наваспе́чаны, -ая, -ае (іран., жарт.).

Нядаўна створаны, арганізаваны або які нядаўна стаў кім-н., атрымаў якую-н. пасаду, званне.

Н. праект.

Н. студэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сямікра́тны, -ая, -ае.

Зроблены сем разоў, павялічаны ў сем разоў.

У сямікратным памеры.

С. чэмпіён па гімнастыцы (які сем разоў заваяваў гэта званне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)