свінча́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Злітак свінцу, які выкарыстоўваецца ў бітах або як зброя ў кулачнай бойцы.

2. Свінцовае грузіла на рыбалоўнай сетцы.

3. Нагайка з уплеценым куском свінцу на канцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

двухство́льны

1. (зброя) dóppelläufig, Zwíllings-;

2. (дрэва) dóppelstämmig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

наразны́ вайск gezógen;

наразна́я збро́я gezógene Wáffe(n)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ша́шка​I ж уст (зброя) Säbel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

antiaircraft

[,æntiˈerkræft]

1.

adj.

супро́цьпаве́траны; зэні́тны

2.

n.

зэні́тная збро́я

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

side arms

збро́я, но́шаная на баку́ (меч, ша́бля, рэвальвэ́р)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

broń

bro|ń

ж.

1. зброя;

do ~ni! — да зброі!;

~ń palna — агнястрэльная зброя;

biała ~ń — халодная зброя;

~ń osobista — асабістая зброя;

~ń zdobyczna — трафейная зброя;

złożyć ~ń — скласці зброю;

zawieszenie ~ni — перамір’е;

prezentuj ~ń! — на каравул!;

2. войскі;

służyć w ~ni pancernej — служыць у танкавых вайсках

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэ́йтарскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да рэйтара. Рэйтарская зброя. // У склад якога ўваходзяць рэйтары. Рэйтарскі полк. Рэйтарская конніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісце́нь, -цяня́, мн. -цяні́, -цянёў, м.

Даўнейшая зброя ў выглядзе кароткай палкі, на адным канцы якой падвешваўся металічны шар ці іншы цяжар для нанясення ўдараў, а на другім была пятля для надзявання на руку.

Разбойнік з кісцянём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзі́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, дзід, ж.

1. Старадаўняя колючая зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам; піка.

2. перан. Пра што-н. высокае, вастраверхае.

Далёка за полем узвышалася ў неба чорная дзіда касцёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)