забіва́цца несов.

1. (разбиваться насмерть) убива́ться;

2. забива́ться; пря́таться;

3. забива́ться, засоря́ться;

4. страд. убива́ться, умерщвля́ться; забива́ться, вбива́ться, вкола́чиваться, закола́чиваться, заде́лываться; засоря́ться; см. забіва́ць 1-5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

избива́ть несов.

1. (наносить побои) збіва́ць, біць;

избива́ть до полусме́рти збіва́ць (біць) да паўсме́рці;

2. (убивать) забіва́ць;

3. (истреблять) вынішча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

умерщвля́ть несов.

1. (лишать жизни) умярцвя́ць; (убивать) забіва́ць;

2. (нерв и т. п.) змярцвя́ць;

3. перен. змярцвя́ць; утаймо́ўваць; см. умертви́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

úmbringen

* vt забіва́ць

sich ~ — налажы́ць на сябе́ ру́кі; разм. дабі́ць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Закандры́чыць ’зарэзаць’ (Бяльк.), закандрэчыць ’заціскаць, зацалаваць’ (гродз., З нар. сл.). Рус. дыял. закандрычить: пск. ’забіваць’, смал. ’замучыць’, калуж. ’заважнічаць’. Параўн. закандычыць ’замучыць’ (Нас.). Апошняе ўтворана ад кандычыць ’трэсці, цягаць за валасы’, кандычыцца ’мучыцца ў перадсмяротных сутаргах’ (гл. канды́чыць) з прэфіксам за‑. Форма закандрычыць уключае экспрэсіўную ўстаўку ‑р‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

slaughter

[ˈslɔtər]

1.

n.

1) забо́й -ю m., забіва́ньне, зарэ́з -у m.

slaughter of animals for food — забо́й жывёлы на мя́са

2) разьня́ f.

2.

v.t.

1) рэ́заць, забіва́ць (жывёлу на мя́са)

2) ма́сава забіва́ць (на вайне́, падча́с рэпрэ́сіяў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

destroy [dɪˈstrɔɪ] v.

1. разбура́ць, буры́ць; знішча́ць, руйнава́ць

2. забіва́ць (жывёл);

The horse broke its leg and had to be destroyed. Конь зламаў нагу, і яго давялося забіць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пестыцы́ды

(ад лац. pestis = зараза + caedere = забіваць)

хімічныя рэчывы, якія выкарыстоўваюцца для барацьбы са шкоднікамі раслін, паразітамі дамашніх жывёл, пераносчыкамі захворванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

butcher

[ˈbʊtʃər]

1.

n.

1) мясьні́к -а́ m.; разьні́к -а́ m.

2) брута́льны забо́йца

2.

v.t.

1) забіва́ць, рэ́заць (на мя́са)

a butchered animal — зарэ́заная жывёліна

2) брута́льна забіва́ць

3) псава́ць, парта́чыць

The tailor has butchered his suit — Краве́ц спарта́чыў яго́ны гарніту́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

генацы́д

(фр. génocide, ад гр. genos = род + лац. caedere = забіваць)

знішчэнне асобных груп насельніцтва па расавых, нацыянальных або рэлігійных матывах (параўн. Халакост).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)