сыра...¹ Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) сыры, у сырым выглядзе, напр.: сыравялены, сыравэнджаны;

2) які падвяргаўся толькі першаснай апрацоўцы, напр. сырадутны (старажытны спосаб вырабу жалеза непасрэдна з руды; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жалезаплаві́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да плаўкі жалеза. Жалезаплавільная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́кісны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўзнік у выніку акіслення. Вокіснае жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фехра́ль, ‑ю, м.

Спец. Гарачатрывалы сплаў з жалеза, хрому і алюмінію.

[Ад лац. Fe(rrum) — жалеза, Chr(omium) — хром і Al(uminium) — алюміній.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хларо́з, ‑у, м.

1. Адна з форм малакроўя, якая характарызуецца недахопам жалеза ў арганізме; бледная немач. Лячэнне хларозу.

2. Хвароба раслін, пры якой лісце жаўцее і бялее, пераважна з-за недахопу ў глебе жалеза.

[Лац. chlorosis ад грэч. chlōros — зялёны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кова́ть несов. кава́ць;

◊

куй желе́зо, пока́ горячо́ посл. куй жале́за, паку́ль гара́чае;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да пакоўкі ​2. Паковачнае жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Каштоўная медная руда, сульфід медзі і жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ўкі, ‑ая, ‑ае.

Які добра куецца, паддаецца каванню. Коўкае жалеза. Коўкі чыгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́длінгавы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з перапрацоўкай чыгуну пудлінгаваннем. Пудлінгавае жалеза. Пудлінгавая печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)