Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
oskoma
oskom|a
ж.
1. аскома;
2.перан. прага;
mieć ~ę na co — прагнуць (жадаць) чаго, мець прагу да чаго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
yen
I[jen]
n.
ена f. (грашо́вая адзі́нка ў Япо́ніі)
II[jen]1.
n., informal
пры́хамаць, пра́га f., жада́ньне n.
to have a yen for — пра́гнуць чаго́
2.
v.i. (-nn-)
жада́ць, пра́гнуць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сасма́гнуць
1. (змучыцца ад смагі) dürsten vi;
2.перанразм (жадаць) begéhren vt, vi (чаго-н nach D);
3. (перасохнуць);
у мяне́ сасма́гла ў ро́це ich hábe éine (ganz) tróckene Kéhle bekómmen, die Kéhle ist wie áusgedörrt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
hunger
[ˈhʌŋgər]1.
n.
1) го́лад -у m.
2) пра́га f., мо́цнае жада́ньне
a hunger for kindness — пра́га ла́скі
2.
v.i.
а) галада́ць, быць гало́дным
б) пра́гнуць, жада́ць
3.
v.t.
мары́ць го́ладам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жадзён ’які церпіць нястачу ў самым неабходным’ (ТСБМ), жа́дны ’прагны, скупы’ (Сл. паўн.-зах.). Рус.жа́дный, польск.уст.żądny ’прагны’, чэш.уст.žadný ’жадаючы’, в.-луж.žadny ’прагны; нячасты’, н.-луж.žadny, žedny ’пажадлівы, агідны; нячасты’, балг.жа̀ден, жѐден, макед.жеден, серб.-харв.же́дан, славен.žéjen ’прагны’. Як і жадаць (гл.), да прасл.*žęd‑; прыметнік утвораны з суфіксам *‑ьn‑ ад бессуфіксальнага імя *zędъ. Шанскі, 1, Ж, 273; Шанскі, ЭИРЯ, 3, 67; Пятлёва, Этимология, 1970, 213.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зуры́ць ’гнаць’ (Шат.; мазыр., ЭШ). Чэш.zuřiti ’гневацца; выступаць супраць каго-н.’, славац.zúriť ’гневацца’. Трубачоў (Слав. языкозн., V, 179) параўноўвае бел. і чэш. лексемы, прапануе прасл. дыялектызм zuriti і піша пра генетычную сувязь з літ.žiaurùs ’люты, жорсткі’. Аб літ. слове гл. Фрэнкель, 1303 і 514. Іначай Махэк₂ (719–720), які звязвае чэш. слова з польск.żurzyć ’гневацца’ (гл. журыцца); Копечны (440), тлумачыць zuřiti < zóriti да і.-е.*gʼher‑ ’моцна жадаць’. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
до́сыць, прысл.
1. Столькі, колькі патрэбна; дастаткова, даволі. Чаго жадаць яшчэ? Чаго хацець? Ёсць хлеба досыць.З. Астапенка.[Віктар] мае досыць цвёрдасці, каб выканаць самому ўскладзены на яго партыяй абавязак.Зарэцкі./безас.узнач.вык.У нас усяго досыць.//безас.узнач.вык. Выражае загад, патрабаванне спыніць што‑н. Трэба растапіць абавязкова Мёртвы лёд халоднае вайны. Хай грыміць над светам наша слова: — Досыць трэсці бомбамі, паны!Смагаровіч.— Хлопцы, досыць спаць!Нікановіч.
2.(успалучэннізпрым.абопрысл.). Значна, у значнай ступені, даволі. Вёска была досыць вялікая, цягнулася ў адну лінію.Колас.Пасля жахлівага выбуху толавага зараду Антон Сафронавіч трохі недачуваў і з гэтай прычыны гаварыў досыць гучна.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
crave
[kreɪv]
v.t.
1) пра́гнуць, жада́ць, мо́цна хаце́ць
The thirsty man craved water — Сасма́глы чалаве́к пра́гнуў вады́
to crave affection — пра́гнуць ла́скі
2) мо́цна прасі́ць, упро́шваць
to crave a favor — прасі́ць паслу́гі
3) вымага́ць, патрабава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Dáumen
m -s, -
1) вялі́кі па́лец (рукі)
◊ ~ dréhen — ло́дарнічаць
j-m (D) den ~ drücken — жада́ць по́спехаў каму́-н.
2) тэх. кула́к, па́лец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)