ша́гом нареч. ступо́ю, кро́кам;

е́хать ша́гом е́хаць ступо́ю;

◊

ша́гом марш! воен. кро́кам марш! (кро́кам руш!)

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

раскапу́сціцца, ‑пушчуся, ‑пусцішся, ‑пусціцца; зак.

Разм. Празмерна шырока рассесціся. [Дзяўчына] ўзяла з конюхавых рук напалавіну раменныя лейцы, раскапусцілася ў палукашку і гатова была ўжо ехаць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ánhalter

(per) ~ fáhren — разм. е́хаць на спадаро́жных машы́нах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Пхаць ’піхаць, штурхаць’ (ТСБМ, Нас., ТС, Бес., Шат., Гарэц.), ’напіхваць’ (Нас.; воран., Сл. ПЗБ), пха́цца (пхацьца) ’штурхацца, ціснуцца’ (Нас.; лоеў., Мат. Гом.; іўеў., Сл. ПЗБ), ’павольна ехаць’ (клец., Жыв. сл.), сюды ж пхнуць, пхну́цца ’штурхануць; павольна ехаць’ (ТС, Сл. ПЗБ, Гарэц., Мат. Гом.), а таксама пхену́ць ’штурхануць, піхануць’ (ТС), пхану́ць ’тс’ (брагін., Мат. Гом.). Гл. піхаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wierzchem

верхам, конна;

jechać wierzchem — ехаць верхам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вя́ленне, ‑я, н.

Дзеянне і працэс паводле знач. дзеясл. вяліць.

вяле́нне, ‑я, н.

Разм. Загад, распараджэнне. Праз Тэклю Марта перадала Зосі вяленне ехаць зябліць папар. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

subway [ˈsʌbweɪ] n.

1. BrE падзе́мны перахо́д; тунэ́ль

2. AmE метро́;

travel by subway е́хаць на метро́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tram [træm] n. BrE трамва́й;

take a tram се́сці ў трамва́й;

go by tram е́хаць на трамва́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

convoy​1 [ˈkɒnvɔɪ] n.

1. суправаджэ́нне

2. кало́на (аўтатранспарту); карава́н (суднаў); канво́й;

travel in convoy е́хаць кало́най

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по́шта, -ы, ДМ -шце, ж.

1. Установа для перасылкі пісем, лёгкіх грузаў, грошай і пад., а таксама будынак, дзе яна размяшчаецца.

Работнікі пошты.

Здаць бандэроль на пошту.

2. Перасылка, дастаўка сродкамі гэтай установы.

Паслаць пісьмо па пошце.

3. Тое, што дастаўлена гэтай установай (пісьмы, пасылкі).

Разносіць пошту.

4. Такая ж установа, якая займалася адначасова рэгулярнай перавозкай пасажыраў у конных экіпажах (гіст.).

○

Палявая пошта —

1) воінская фельд’егерская паштовая сувязь;

2) закадзіраванае найменне вайсковай часці.

|| прым. пашто́вы, -ая, -ае.

Паштовая скрынка.

П. вагон (для перавозкі пошты). Ехаць на паштовых (у мінулым: ехаць на конях, што належалі пошце).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)