мінёрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мінёра, мінёраў. Дудок, не дрэнны сапёр, асвоіўшы і мінёрную справу, асвойваў цяпер прафесію электраманцёра вузла. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пані́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад панізіць.

2. у знач. прым. Ніжэй нармальнага. Паніжаная тэмпература. Паніжаны ціск. // перан. Дрэнны. Паніжаны настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

destructive [dɪˈstrʌktɪv] adj. разбура́льны;

a destructive example ве́льмі дрэ́нны пры́клад;

destructive power mil. разбура́льная сі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

eyesight [ˈaɪsaɪt] n. зрок;

good/keen eyesight до́бры/во́стры зрок;

bad/poor eyesight дрэ́нны зрок

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

twopenny-halfpenny [ˌtʌpniˈheɪpni] adj. infml нікчэ́мны, дрэ́нны, капе́ечны;

a twopennyhalfpenny squabble сва́рка з-за капе́йкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паршы́вец, ‑шаўца, м.

Разм. Дрэнны чалавек; нягоднік. — Я не магу сядзець за адным сталом з такім паршыўцам, — сказаў я, — і быць яго раднёй. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odór, odoru

м. дрэнны пах; смурод; натха; тухлё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паны́ласць ж Düsterheit f -, Düsterkeit f -; Míssmut m (дрэнны настрой, нездаволенасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зага́нны

1. (дрэнны) falsch; mángelhaft, únzulänglich; féhlerhaft, defektív;

2. (амаральны) lásterhaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ні́зкі, -ая, -ае; ні́жэйшы.

1. Малы па вышыні, які знаходзіцца на невялікай вышыні ад зямлі.

Нізкае дрэва.

Н. плот.

Ляцець нізка (прысл.).

2. Які не дасягнуў звычайнай сярэдняй нормы, пэўнага ўзроўню.

Н. ціск.

Нізкая тэмпература.

3. Дрэнны па якасці або наогул дрэнны.

Нізкая якасць драўніны.

4. перан. Подлы, ганебны.

Н. учынак.

Так рабіць нізка (у знач. вык.).

5. У 18 — пачатку 19 ст. пра стыль мовы: звычайны, просты, не прыняты ў літаратуры.

6. Невялікай вышыні (пра гукі, голас і пад.).

Н. бас.

Н. голас.

Спяваць нізка (прысл.).

|| памянш.-ласк. ні́зенькі, -ая, -ае (да 1 знач.).

|| наз. ні́засць, -і, ж. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)