сваво́льства, -а, н.

1. Гарэзлівасць, гуллівасць.

С. дзяцей.

2. Свавольныя паводзіны, учынкі, якія ідуць наперакор каму-н., парушаюць прынятыя нормы.

С. інспектара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадву́чваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго ад чаго і з інф.

Адвучыць ад чаго-н. усіх, многіх.

П. дзяцей ад дрэнных звычак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазаво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць; -во́жаны; зак., каго-што.

Завесці ўсіх, многіх або ўсё, многае.

П. дзяцей у лагер.

П. тавар у магазіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папераво́дзіць, -о́джу, -о́дзіш, -о́дзіць; зак., каго-што.

Перавесці ўсіх, многіх або ўсё, многае.

П. дзяцей цераз дарогу.

П. электрычкі на запасныя пуці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радзі́мец, -мцу, м. (разм.).

Прыпадак хваробы ў малых дзяцей (а таксама ў парадзіх і цяжарных жанчын), які суправаджаецца сутаргамі і стратай прытомнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

васьмёра, ‑мярых, ліч. зб.

Восем. Васьмёра дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзетараджэ́нне, ‑я, н.

Стварэнне патомства, нараджэнне дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

take care of

дбаць, ру́піцца пра каго́; утры́мваць каго́

to take care of children — дагляда́ць дзяце́й, утры́мваць дзяце́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

powiastka

ж. апавяданне (для дзяцей); прыпавесць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

педало́гія, ‑і, ж.

Рэакцыйная буржуазная навука аб выхаванні дзяцей, заснаваная на прызнанні фаталістычнай абумоўленасці лёсу дзяцей біялагічнымі і сацыяльнымі фактарамі, уздзеяннем спадчыннасці і нязменнага асяроддзя.

[Ад грэч. paides — дзеці і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)