абступі́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ту́піць; зак., каго-што.

Акружыць; ахапіць з усіх бакоў.

Дзеці абступілі казачніка.

Лазняк абступіў возера.

Горад абступілі высокія горы.

|| незак. абступа́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Лады́шкі (мн.) ’косці, якімі гуляюць дзеці’ (Грыг.). Да ладыгач (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ánhängsel

n -s, -

1) дада́так; дава́жка

2) фам. сям’я́, дзе́ці

3) біру́лька

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

су́кін груб., разг.: су́кіны дзе́ці су́чьи (су́кины) де́ти;

с. сын — су́кин сын

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́ду разг., в знач. сказ. наутёк;

а дзе́ці — х. — а де́ти — наутёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымако́ў, ‑ова.

Які мае адносіны да прымака, належыць прымаку. Прымаковы дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыга́нчын, ‑а.

Разм. Які належыць цыганцы ​1. Цыганчыны дзеці. Цыганчына хустка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

progeny

[ˈprɑ:dʒəni]

n., pl. -nies

дзе́ці pl., нашча́дкі pl., пато́мства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dziatwa

ж.зборн. кніжн. дзятва, дзеці;

dziatwa szkolna — школьнікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dzieciaty

разм. у якога ёсць дзеці; з дзецьмі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)