claim

[kleɪm]

1.

v.

1) заяўля́ць прэтэ́нзію, прэтэндава́ць

2) дамага́цца

to claim one’s right — дамага́цца свайго́ пра́ва

3) сьцьвярджа́ць, упэ́ўніваць

to claim victory — заяўля́ць пра сваю́ перамо́гу

4) вымага́ць, патрабава́ць

2.

n.

1)

а) дамага́ньне, патрабава́ньне n.

an insurance claim — дамага́ньне адшкадава́ньня

б) зая́ва на страхо́ўку

2) прадме́т дамага́ньня, прэтэ́нзіі

3) цьве́рджаньне n.

•

- lay claim to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

durchsetzen

I dúrchsetzen

1.

vt ажыццяўля́ць, здзяйсня́ць, дамага́цца (чаго-н.)

séinen Wíllen ~ — дамага́цца свайго́

2.

(sich) перамагчы́, здабы́ць по́спех

sich gégen j-n ~ — узя́ць верх над кім-н.

II durchsétzen

vt прані́зваць, прамо́чваць (mit D – чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

seek [si:k] v. (sought) fml

1. (for/after) шука́ць, адшу́кваць

2. дасяга́ць, дамага́цца

3. прасі́ць; звярта́цца (з чым-н.);

seek help from smb. прасі́ць у каго́-н. дапамо́гі

♦

seek one’s fortune lit. шука́ць шча́сця

seek out [ˌsi:kˈaʊt] phr. v. адшу́кваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

притяза́ние ср. дамага́нне, -ння ср.; (претензия) прэтэ́нзія, -зіі ж.;

име́ть притяза́ние на что́-л. мець прэтэ́нзію на што-не́будзь (дамага́цца чаго́-не́будзь);

уме́рить свои́ притяза́ния зме́ншыць (стрыма́ць) свае́ дамага́нні (прэтэ́нзіі);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

defy

[dɪˈfaɪ]

v.t.

1) супраціўля́цца, не падпара́дкавацца; супраці́віцца

to defy the law — не падпара́дкавацца зако́ну

2) дамага́цца; рабі́ць вы́клік

I defy you to prove it — А ну, дакажы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dokazywać

dokaz|ywać

незак. разм. czego1. дамагацца; выконваць; здзяйсняць;

2. дурэць, сваволіць, пракудзіць;

kocięta ~ują wesoło — кацяняты весела дурэюць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тэ́нчыць ‘кленчыць, настойліва прасіць, дамагацца просьбамі’ (Скарбы). Няясна; параўн. фармальна і семантычна блізкае рус. наўг. те́нжить, те́ншить ‘надакучваць, кленчыць, настойліва прасіць’, якое Фасмер (4, 42) выводзіць з польск. tążyć, tężyć ‘тужыць, сумаваць па кім-небудзь’ (гл. тужыць), што з арэальнага пункту гледжання падаецца сумнеўным. Мажліва, дзеяслоў працяглага дзеяння ад гукапераймальнага тэнкаць (гл.) або роднасны польск. stękać ‘стагнаць, скардзіцца’ з рухомым s (гл. стэнкаць). Народнаэтымалагічнай сувяззю з апошнім Федароўскі (Федар. 1, 249) тлумачыў табуізаванне запазычанага тэнча і замену яго словам вясёлка для пазбягання праклёну kab ty cięły wiek stenkaŭ, гл. таксама Астроўскі, Зб. памяці Слаўскага, 522.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bid​2 [bɪd] v. (bid)

1. прапано́ўваць цану́ (на аўкцыёне); What am I bid for this picture? Колькі даcце за гэтую карціну? (на аўкцыёне)

2. дабіва́цца, імкну́цца; дамага́цца;

The team is bidding to retain its place in the league. Каманда імкнецца захаваць месца ў лізе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

clamor

[ˈklæmər]

1.

n.

1)

а) крык, га́лас -у m.

б) го́ман, шум -у m.

2) крыклі́выя дамага́ньні, гу́чныя пратэ́сты

2.

v.

1) крычэ́ць, падыма́ць га́лас

2) крыклі́ва дамага́цца, пратэстава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лі́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Рыса на плоскасці, паверхні або ў прасторы.

Прамая л.

Ломаная л.

2. Рыса, якая вызначае кірунак, мяжу, узровень чаго-н.

Берагавая л.

Л. гарызонту.

3. Размяшчэнне чаго-н. у адзін рад.

Л. ўмацавання.

4. Шлях (чыгуначны, водны і інш.) зносін, напрамак якіх-н. перадач.

Паветраная л.

Трамвайная л.

Тэлеграфная л.

5. Паслядоўны рад продкаў, нашчадкаў, аб’яднаных кроўнымі сувязямі.

Л. роду.

6. перан. Напрамак, спосаб дзеянняў, думак, поглядаў.

Л. паводзін.

7. перан. Галіна якой-н. дзейнасці.

Працаваць па грамадскай лініі.

8. Старая руская мера даўжыні, роўная 1/10 цалі.

◊

Весці (гнуць) сваю лінію (разм.) — дамагацца свайго.

Ісці па лініі найменшага супраціўлення — выбіраць найбольш лёгкі спосаб дзеянняў, ухіляючыся ад цяжкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)