падсправазда́чнасць, ‑і, ж.

Абавязак даваць справаздачу перад кім‑н. Падсправаздачнасць кіруючых органаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натуралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак.

Даць (даваць) правы грамадзянства або падданства чужаземцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мало́чнасць, ‑і, ж.

Здольнасць даваць тую ці іншую колькасць малака. Малочнасць кароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пудлава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; незак.

Разм. Рабіць промахі ў стральбе, даваць пудла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задава́ть несов., в разн. знач. задава́ць; дава́ць; см. зада́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прозыва́ть несов. (давать прозвище) празыва́ць, дава́ць мяну́шку (каму), дражні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

услажда́ть несов., уст. це́шыць; прыно́сіць (дава́ць) асало́ду (уце́ху) (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пато́ля, -і, ж.

1. Спачувальныя адносіны да слабейшых, спагада.

Адчуваць патолю з боку каго-н.

2. Патуранне, патаканне.

Не даваць патолі сыну.

3. Задаволенасць, супакоенасць.

Гэта паездка прынесла мне патолю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інстру́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Звод правіл, якія ўстанаўліваюць парадак і спосаб ажыццяўлення, выканання чаго-н. або паслядоўнасці.

І. па тэхніцы бяспекі.

Даваць інструкцыі.

|| прым. інструкцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяспло́ддзе, ‑я, н.

1. Няздольнасць даваць патомства.

2. Неўрадлівасць (пра глебу). Бясплоддзе глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)