Дабы́так ’пажыткі, дабро’. Агульнаславянскае слова. Параўн. ст.-рус.добытъкъ ’маёмасць’, ’здабыча’, ст.-укр.добытокъ ’жывёла’, укр.доби́ток ’рабунак, здабыванне’, добито́к ’буйная рагатая жывёла’, добуто́к ’набытак’, добу́тки ’ягняты, цяляты і да т. п.’, ст.-чэш.dobytek ’свойская жывёла’, ’скаціна, дабро’, чэш.dobytek, славац.dobytok, польск.dobytek ’маёмасць’, ’свойская жывёла’, ’прыбытак, выгада’, балг.доби́тък ’свойская жывёла; скаціна’, макед.добиток ’жывёла’, серб.-харв.доби́так ’прыбытак; выгада’. Прасл.*dobytъkъ — вытворнае з суф. ‑ъkъ ад дзеепрым. прош. ч. *dobytъ (ад дзеяслова *dobyti). Для слоў гэтай групы прымаюць развіццё семантыкі: ’маёмасць’ > ’скаціна’. Падрабязны агляд у Трубачова, Эт. сл., 5, 49. Цікава, што ў рус. мове гэта слова вядома толькі ў старых помніках; у сучаснай мове, паводле Трубачова, няма. Але параўн. у СРНГ, 8, 82: добы́ток ’дзіця’ (кастр.), магчыма, іранічнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
supreme[s(j)u:ˈpri:m]adj.
1. вышэ́йшы, вярхо́ўны;
the supreme good вышэ́йшае шча́сце, вышэ́йшае дабро́;
reign supreme непадзе́льна ўлада́рыць
2. найвялі́кшы, найважне́йшы;
supreme courage найвялі́кшая хра́брасць
3. апо́шні; максіма́льны;
at the supreme moment у апо́шні мо́мант
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
адваява́цьсов., в разн. знач. отвоева́ть;
а. у во́рага — отвоева́ть у врага́;
а. сваё дабро́ — отвоева́ть своё добро́;
тры гады́ ~ва́лі — три го́да отвоева́ли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папрагу́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Прагуляць, праматаць усё, многае. Пракопа забірае злосць на Марыніча: сам папрагульваў усё сваё дабро ды яшчэ насміхаецца, што ён, Пракоп, захаваў сваю маёмасць і ў калгас прыйшоў, як маладая з заможнага дому ў сям’ю свайго мужа.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Раба́ць ’памінаць памёршых з амбона, чытаць памінальныя спіскі’ (ТС): Бацюшка рабае ґраматкі, ужэ почаў рабаць пакойнікаў. Мясцовае ўтварэнне ад пачатковага спалучэння раба Божая/раб Божы, якое з ц.-слав.рабъ Божии пры памінанні (Цыхун, Зб. Талстому, 420), параўн. благатаць: дзяк пачне благатаць да спеваць (Сержп., Казкі), ад ц.-слав.благодать ’дабро, дабрата’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Gúte
subn -n дабро́
des ~n zu víel tun* — перастара́цца
álles ~! — усяго́ до́брага!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
аблі́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1.Незак.да аблівацца (у 1, 2 знач.).
2.перан.Разм. Глядзець на каго‑, што‑н. з зайздрасцю, з жаданнем атрымаць. Аж шкода яму [Верамейчыку] робіцца самога сябе — гэтакае дабро людзі цягаюць, а яму глядзі ды толькі аблізвайся.Крапіва.
3.Зал.да аблізваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мець жаданне, імкнуцца завалодаць чым‑н. Квапіцца на чужое. □ Надта ж квапіўся на бацькава дабро сын, хацеў менш рабіць і больш права распараджацца.Сачанка.Не ідуць на прынаду ні воўк, ні ліс Заяц на канюшыну не квапіцца.Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паква́піцца, ‑плюся, ‑пішся, ‑піцца; зак.
Спакусіцца чым‑н., пагнацца на што‑н. Паквапіцца на чужое дабро. □ Конь быў ліхі, натурысты, але прадавалі танна, і Стручок паквапіўся на гэта.Мележ.[Мальвінка:] — Я ведаю, што я табе не люба, што ты не на мяне паквапіўся, а на маю гаспадарку.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wealth
[welӨ]
n.
1) бага́цьце n., дабро́n.; даста́так -ку m.
2) вялі́кая ко́лькасьць
a wealth of words — бага́цьце сло́ваў, бага́тая ле́ксыка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)