Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
землечарпа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Рмн. ‑лак; ж.
Машына для паглыблення дна рэк, вадаёмаў і пад., якая дастае грунт пры дапамозе чарпакоў, прымацаваных да рухомага ланцуга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АЛЕУ́ЦКІ ЖО́ЛАБ,
глыбакаводны краявы жолаб у паўн.ч. Ціхага ак., уздоўж паўд. падводных схілаў Алеуцкіх а-воў. Даўж. больш за 4 тыс.км, сярэдняя шыр. больш за 60 км, глыб. да 7855 м. Грунт — чырв. гліны.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Mútterboden
m -s
1) раслі́нны слой гру́нта
2) мацяры́нскі грунт, мацяры́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АПУСКНЫ́ КАЛО́ДЗЕЖ,
полая замкнёная звычайна жалезабетонная канструкцыя, якая апускаецца ў грунт ад уласнай вагі і агароджвае грунтавую выпрацоўку. Бывае круглай (дыяметрам да 80 м), эліптычнай ці прамавугольнай у плане формы. Грунт унутры апускнога калодзежа распрацоўваецца пераважна грэйферам, таксама экскаватарам, гідраэлеватарам. У малазвязных грунтах і пясках апусканне калодзежа паскараюць вібраўстаноўкамі, у гліністых — напампоўваннем паміж сценкамі калодзежа і грунтам гліністай суспензіі. Выкарыстоўваюцца апускныя калодзежы пры збудаванні глыбокіх масіўных фундаментаў (70 м і болей), падземных памяшканняў, рэзервуараў і інш. Калі апускны калодзеж прызначаецца пад фундамент, то запаўняецца бетонам ці замуроўваецца, калі пад памяшканне (напр., помпавую станцыю) — робіцца днішча.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
лесапаса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.
1. Пасадка лесу.
2.звычайнамн. (лесапаса́дкі, ‑дак). Саджанцы ці маладыя дрэвы, высаджаныя ў грунт для ўтварэння лясной паласы ці ўчастка лесу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задзірване́лы, ‑ая, ‑ае.
Які зарос травой, пакрыўся дзёрнам. Рыдлёўка не вельмі каб ахвотна ўваходзіла ў задзірванелы грунт даўняй мяжы.Лупсякоў.Год за годам людзі адбудаваліся, узаралі задзірванелыя палі.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закапёршчык, ‑а, м.
1. Рабочы, які кіруе забіўкай паляў у грунт пры дапамозе капра.
2.перан.Разм. Завадатар, верхавод. Па голасе Кастусь здагадаўся, што галоўным закапёршчыкам быў Балай.Прокша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ляўка́с ’грунт пад афарбоўку або пазалоту на драўляных вырабах’ (ТСБМ). Запазычана з с.-грэч.λευκάς ’замазка з вапны і гліны’ < ст.-грэч.λευκός ’белы, ясны, сівы’, ’золата, змешанае са срэбрам’ (Фасмер, Этюды, 112; Мацэнаўэр, Cizí sl., 240).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cornerstone
[ˈkɔrnərstoʊn]
n.
1) наро́жны ка́мень
2) Figur. фунда́мэнт -у, падму́рак -ку, грунт -у m., асно́ва f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)