vulgarism [ˈvʌlgərɪzəm] n. вульгары́зм; гру́бы вы́раз, не прыня́ты ў літарату́рнай мо́ве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rowdy​2 [ˈraʊdi] adj. шу́мны; гру́бы;

a rowdy crowd шу́мны нато́ўп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вульга́рна прысл, вульга́рны vulgär [vʊl-]; geméin (грубы);

вульга́рная лаці́на Vulgärlatein n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

karczemny

карчомны;

karczemny żart — грубы жарт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

башыбузу́к, ‑а, м.

1. Гіст. Салдат нерэгулярных войск у Турцыі ў 18–19 стст.

2. перан. Грубы, нястрымны, бязлітасны, жорсткі чалавек. Царскія башыбузукі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

truculent [ˈtrʌkjələnt] adj. fml, derog. агрэсі́ўны, гру́бы;

a truculent manner рэ́зкая мане́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

abrasive [əˈbreɪzɪv] adj.

1. абразі́ўны

2. рэ́зкі, гру́бы (пра чалавека, яго манеры)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

brusque

[brʌsk]

adj.

гру́бы, рэ́зкі (у мане́рах, гу́тарцы), бесцырымо́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Адсіка́цца ’на слушную заўвагу даваць грубы адказ’ (КЭС). Гл. сікацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свінава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Схільны да свінства, свінскіх паводзін; няўдзячны, нахабны, грубы. Аканом запнуўся, падбіраючы слова. Усе ведалі яго як служаку грубага, свінаватага. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)