пажа́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Выказаць сваю жальбу, незадаволенасць; паскардзіцца на што‑н. Горка стане бедачыне, Не прыхіліцца нідзе, Тады толькі жаль астыне, Як пажаліцца дудзе. Колас. Глушачыха, збіраючы лыжкі, пажалілася старому: — Нацягалася я за канём!.. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slide1 [slaɪd] n.

1. слі́зганне, слізгаце́нне, ко́ўзанне;

have a slide on the ice ко́ўзацца, ката́цца на лёдзе

2. като́к, ледзяна́я го́рка; ко́ўзанка

3. слайд, дыяпазіты́ў

4. geol. апо́ўзень

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

то́нік

(англ. tonic, ад гр. tonikos = які напружвае, павышае)

1) танізавальны лекавы сродак;

2) горка-кіслы газіраваны напітак;

3) касметычны сродак для ачышчэння скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

друг, ‑а, м.

Той, з кім хто‑н. дружыць; блізкі сябар, прыяцель. Заплакаў тут горка Міколка, баючыся расстацца з найлепшым таварышам сваім і з другам-прыяцелем. Лынькоў. / У зваротку. — Эй, друг! — гукнуў з-за калючак густы моцны бас. Ставер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БОР,

вёска ў Беларусі, у Навасёлкаўскім с/с Пухавіцкага р-на Мінскай вобл., на р. Цітаўка. Цэнтр калгаса. За 12 км ад г. Мар’іна Горка і чыг. ст. Пухавічы, 74 км ад Мінска. 532 ж., 187 двароў (1995). Сярэдняя школа, клуб, б-ка, камбінат быт. абслугоўвання, аддз. сувязі.

т. 3, с. 215

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пры́кра,

1. Прысл. да прыкры.

2. безас. у знач. вык. Непрыемна, крыўдна. Міцю было страшэнна прыкра, сорамна ад таго, што Сюзана бачыла яго соннага, босага, з парэпанымі чорнымі пятамі... Навуменка. Мне было прыкра, горка, ад крыўды я ледзь не плакаў. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’янчу́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑чузе, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. пагард. Тое, што і п’яніца. [Завішнюку] стала горка на душы, адчуў, што хочацца хутчэй выйсці з хаты, каб і не глядзець на гэтага п’янчугу Акцызніка. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smile

[smaɪl]

1.

v.i.

усьміха́цца

She smiled consent — Яна́ ўсьміхну́лася на зго́ду

She smiled bitterly — Яна́ го́рка ўсьміхну́лася

2.

n.

усьме́шка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

КУЛУНДЗІ́НСКАЕ ВО́ЗЕРА,

горка-салёнае возера ў Кулундзінскім стэпе, у Алтайскім краі Рас. Федэрацыі. Пл. 728 км2. Глыб. да 4 м. На Пн і 3 берагі абрывістыя, на У і Пд — спадзістыя. Шмат астравоў. Жыўленне снегавое; зімой не замярзае. Злучана пратокай з воз. Кучукскае (разам пл. 800 км2). Упадае р. Кулунда. Здабыча мірабіліту.

т. 9, с. 9

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дапільнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., каго-што і з дадан. сказам.

Разм.

1. Высачыць, заспець за якім‑н. заняткам. Дапільнаваць злодзея. □ [Гаспадар] дапільнаваў там, што Хомка горка плача, схіліўшыся ў куточку на сцяну. Гарэцкі.

2. Дагледзець, захаваць у парадку. Стоцкі тут усё дапільнуе сам. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)