што́льня, ‑і; Р мн. ‑лень; ж.

Спец. Гарызантальная або нахіленая падземная горная выпрацоўка, якая мае непасрэдны выхад на паверхню зямлі і прызначана для абслугоўвання падземных работ. Вентыляцыйная штольня. □ І скарб свой са штолень глыбокіх падаў Салігорск на-гара. Машара. // Падземнае збудаванне спецыяльнага прызначэння. Штольні для метро.

[Ад ням. Stollen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамінава́ць

(лац. dominari)

1) пераважаць, панаваць, быць асноўным (напр. у карціне дамінуе чалавечая фігура);

2) узвышацца над навакольнай мясцовасцю (напр. гара дамінавала над горадам).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

за́мчышча н археал Stélle, wo (früher) ein Schloss war; Stélle, an der ein Schloss steht; Schlósshügel m -s, - (замкавая гара)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

со́пка ж геагр

1. (гара) Kúppe f -, -n, Bérgkuppe f;

2. (вулкан) kléi ner Vulkán [vʊl-]; Schlámmvulkan [-vʊl-]m -s, -e (гразевая)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гарышча, гара, вышкі (мн.), падстрэшша, паддашак

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

араге́н

(ад гр. oros = гара + -ген)

геал. горна-складкаватае ўзнікненне на месцы геасінкліналі на позняй стадыі яе эвалюцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бергшля́г

(ням. Bergschlag, ад Berg = гара + Schlag = удар)

хуткае, з трэскам, адскокванне кавалкаў горных парод ад сцен глыбокіх вырабатак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

garret

[ˈgærət]

n.

1) падда́шша, гары́шча n., гара́ f. (у до́ме)

2) падда́шак -ка m., манса́рда f. (пако́й або́ жыло́е паме́шканьне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Люфт 1 ’гара ў хаце’ (астрав., Сл. ПЗБ). Да люхт (гл.).

Люфт 2 ’зазор паміж часткамі машыны’ (ТСБМ). З рус. мовы, дзе люфт ’тс’ як тэхнічны тэрмін быў запазычаны з ням. Luft ’зазор, шчыліна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нарадзі́ць сов. роди́ть;

яна́ ~дзі́ла дачку — она́ родила́ дочь;

◊ у чым ма́ці ~дзі́ла — в чём мать родила́;

гара́ ~дзі́ла мыш — погов. гора́ родила́ мышь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)