Ві́ны ’прычыны’. Карскі (Труды, 204) лічыць паланізмам. Да віна́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буке́т м., в разн. знач. буке́т;

б. кве́так — буке́т цвето́в;

б. ча́ю — буке́т ча́я;

б. віна́ — буке́т вина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бурдзю́к, ‑а, м.

Мяшок са скуры жывёлы для захоўвання і перавозкі віна і іншых вадкасцей. [Зульфія:] — Яму [Мухтэру] дужа некалі. Ён шые новы бурдзюк. Васілёнак.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясла́ва, ‑ы, ж.

Благая слава, ганьба. Прыйшла дачка. Пакінуў муж — Свавольніца яна. Няслава бацьку. А каму ж? А ў чым яго віна? Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крушо́н м (напой) Bowle [´bo:lə] f -, -n; Kardinál m -s, -näle (з белага віна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Няві́дны ’невінаваты’ (Сл. ЦРБ). З нявінны ’тс’ (да віна) у выніку распадабнення.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

czyj

чый;

~a wina? — чыя віна?; хто вінаваты?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Sherry

['ʃεri]

m -s шэ́ры (гатунак іспанскага салодкага віна)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

віна́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. уст. Вінная бутэлька, пасудзіна для віна. Пракоп дастаў з аднае кішэні вінарку чырвонага. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кактэ́йль, ‑ю, м.

Напітак з сумесі розных спіртных вырабаў (каньяку, лікёру, віна) з цукрам і вострымі прыправамі. // Напітак з сумесі малака, фруктовага соку, марожанага.

[Англ. cocktail.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)