гнасеало́гія, ‑і, ж.

Філасофскае вучэнне аб працэсе пазнання, аб крыніцах, фермах і магчымасці пазнання; тэорыя пазнання.

[Ад грэч. gnōsis — веданне і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёга, ‑і, ДМ ёзе, ж.

Рэлігійна-філасофскае вучэнне ў Старажытнай Індыі, паслядоўнікамі якога з’яўляюцца ёгі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суво́равец, ‑раўца, м.

Выхаванец сувораўскага вучылішча. Выйшлі ў парк на вучэнне сувораўцы — Баявыя суседзі мае. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

diffuse​2 [dɪˈfju:z] v.

1. рассе́йваць; рассе́йвацца (пра святло, энергію і да т.п.)

2. распаўсю́джваць; распаўсю́джвацца (пра веды, вучэнне і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

метадало́гія, -і, мн. -і, -гій, ж.

1. Вучэнне аб метадзе навуковага пазнання.

Навуковая м.

2. Сукупнасць найбольш агульных прынцыпаў, палажэнняў і метадаў, якія прымяняюцца ў той ці іншай навуцы.

М. гісторыі.

|| прым. метадалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агнастыцы́зм, ‑у, м.

Спец. Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое адмаўляе магчымасць пазнання аб’ектыўнага свету як крыніцы нашых адчуванняў.

[Ад грэч. agnōstos — невядомы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анархі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да анархістаў, звязаны з імі. Анархісцкая арганізацыя. // Уласцівы анархістам. Анархісцкае вучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...логія, ‑і, ж.

Другая састаўная частка складаных назоўнікаў, якая абазначае: «навука», «вучэнне», «веды», напрыклад: біялогія, псіхалогія, філалогія.

[Ад грэч. lógos — слова, думка, мова, розум.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параге́незіс, ‑у, м.

Спец. Заканамернае сумеснае знаходжанне ў зямной кары груп мінералаў. Парагенезіс мінералаў. Вучэнне аб парагенезісе.

[Грэч. para — побач і genesis — зараджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семіётыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Тое, што і семіялогія.

2. Спец. Вучэнне аб прыкметах хваробы.

[Ад грэч. sēméion — знак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)