Schúlbank
f -, -bänke шко́льная ла́ва [ла́ўка], па́рта
die ~ drücken — сядзе́ць за па́ртай, вучы́цца ў шко́ле
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
навучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак., чаму і з інф.
Набыць навыкі, уменне рабіць што‑н., засвоіць, пераняць што‑н. Навучыцца кравецкай справе. Навучыцца вадзіць машыну. Навучыцца плаваць. □ За гэты час Тастоў навучыўся ўзгадняць адвагу з абавязкам. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
midnight
[ˈmɪdnaɪt]
n.
по́ўнач f.
at midnight — апо́ўначы, у по́ўнач
to burn the midnight oil — працава́ць або́ вучы́цца дапазна́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Слібізава́ць ‘чытаць па складах’, ‘вучыцца якому-небудзь рамяству’ (ТСБМ, Нас., Шымк. Собр.), сьлібізава́ць ‘чытаць па складах’ (Байк. і Некр., Варл.), слібізава́ць, слябізава́ць ‘тс’ (Сл. ПЗБ), слі́бізам ‘па складах (чытаць)’ (брасл., Сл. ПЗБ). Кюнэ (Poln., 98) узводзіць беларускае слова да польск. sylabizować, народнае ślabizować, ślebizować ‘тс’, якія да с.-лац. syllabizare < лац. syllaba ‘склад’ (Брукнер, 528). Карскі (Белорусы, 163) мяркуе пра пасрэдніцтва ням. Sillabisieren ‘тс’. Гл. яшчэ Вярэніч, БЛ, 10, 61.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перавучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак.
1. каго (што). Навучыць, падрыхтаваць усіх, многіх.
Ён перавучыў сотні дзяцей.
2. каго (што). Навучыць нанава.
Навучыць лягчэй, чым п.
3. што. Вывучыць, завучыць нанава.
П. урок.
4. каго-што. Праявіць празмернасць у завучванні ці навучанні каго-н.
|| незак. пераву́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| звар. перавучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца (да 2 і 4 знач.); незак. пераву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перавучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.
1. Навучыцца чаму‑н. іншаму, авалодаць другой прафесіяй, іншымі метадамі, правіламі і пад. Перавучыцца з трактарыста па камбайнера.
2. Разм. Прычыніць сабе шкоду празмернага вучобай. [Марыська:] — Нешта нядобрае з Касяй. Ці не перавучылася яна? Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
brace up
informal
браць сябе́ ў рукі
Brace up and begin studying — Вазьмі́ сябе́ ў ру́кі і пачні́ вучы́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
studious
[ˈstu:diəs]
adj.
1) які́ лю́біць вучы́цца, стара́нны
2) дба́йны, ру́плівы; ува́жлівы
3) праду́маны, разьлі́чаны, наўмы́сны
studied simplicity — праду́маная прастата́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вы́кнуць ’прывыкаць, прызвычайвацца’ (Гарэц., Др.-Падб.). Рус. вы́кнуть, вы́кну, укр. приви́кнути, ст.-рус., ст.-слав. выкнѫти, польск. nawyknąć, в.-луж. wuknyć ’вучыцца’. Роднаснымі з’яўляюцца літ. jùnkstu, jùnkti ’прывыкаць, рабіцца прывычным’, лат. jûkt, літ. jaukìnti ’прывучаць’, ст.-прус. iaukint ’практыкаваць’, літ. jaukùs ’лагодны, прыемны’, ст.-інд. úcyati ’мае звычай’, ṓkaḥ ’задавальненне’, арм. usanim ’прывыкаю, вучуся’, гоц. biūhts ’прывычны’, ст.-ірл. do‑uccim ’разумеў знаю’ (Вальдэ, 865; Траўтман, 335; Фасмер, 1, 368; Фрэнкель, 196 і наст.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Verféhlung
f -, -en про́мах, памы́лка
aus den ~en der Vergángenheit lérnen — вучы́цца на памы́лках міну́лага
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)