Нізкае месца сярод адхонных схілаў; нізіна. Спусціцца ў лагчыну. □ Вуліца праходзіла такою лагчынаю, што вясной у час паводкі рабілася як рака.Чарнышэвіч.Хмызняк адыходзіў у балотную лагчыну на той бок Пнівадкі.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разняць, развесці (тых, хто ўступіў у бойку). Макарчык нарабіў енку, збеглася ўся вуліца, і іх разбаранілі..Адамчык.З цяжкасцю ўдалося мужчынам разбараніць іх, утаймаваць дзве нечалавечыя злосці.Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шасце́ць, ‑ціць; незак.
Абл. Шастаць (у 1 знач.). Шасцяць у калоссі сярпы, Сцяною дабро залягло.Купала.Ідзе падарожніца хутка, Сукенка ад ветру шасціць.Калачынскі.Вечар быў цёплы, вуліца пустая, таямнічая, загадкава шасцелі лісцем таполі.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Éinbahnstraße
f -, -n ву́ліца [даро́га] аднабако́вага ру́ху (па якой язда дазваляецца ў адным напрамку)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
напаўмёртвы, ‑ая, ‑ае.
1. Блізкі да смерці; напаўжывы. Напаўмёртвы чалавек.//перан. Амаль бязлюдны, пусты. Напаўмёртвая вуліца.// Часткова засохлы, завялы (пра расліны). Напаўмёртвае дрэва.
2.перан. Які страціў сілы ад якіх‑н. перажыванняў. Напаўмёртвая ад страху жанчына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эсплана́да
(фр. esplanade)
1) незабудаванае месца паміж крапаснымі сценамі і гарадскімі збудаваннямі;
2) плошча, участак зямлі перад якім-н. вялікім будынкам;
3) шырокая вуліца з алеямі пасярэдзіне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Fleet Street[ˈfli:tˌstri:t]n. Фліт-стрыт (вуліца ў Лондане, дзе раней знаходзіліся рэдакцыі большасці брытанскіх газет. Цяпер ужываецца ў сэнсе “брытанскія газеты наогул”)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
edukować
edukowa|ć
незак. адукоўваць; выхоўваць;
~ła go ulica — яго выхоўвала вуліца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
шыка́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Раскошны, багаты, пышны. Шыкарнае ўбранне. □ А колькі тых гасцініц на самую розную цану, вельмі вялікіх і шыкарных і самых скромных і даступных!Гарэцкі.— Вуліца міру.. Самая шыкарная вуліца Парыжа...Мележ.Амаль на кожнай старонцы [часопіса] — шыкарныя легкавыя аўтамабілі.Каваленка.// Які мае элегантны, фарсісты выгляд (пра людзей). Адно толькі моладзь — паненкі, панічы і маладое шыкарнае афіцэрства з’яўлялася ў значнай ступені аўтаномнай у гэтым сэнсе.Колас.
2. Надзвычай добры; вельмі прыгожы; цудоўны. Удзень ідзе .. [Алена] ў вёсачку, а адтуль варочаецца пад вечар з шыкарным букетам кветак.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)