хво́сткі, ‑ая, ‑ае.
Які моцна, балюча сцябае. Хвосткая пуга. / Пра вецер. Хвосткі вецер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здзьмуць сов. сдуть;
ве́цер здзьмуў папе́ру — ве́тер сдул бума́гу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
уздзіма́ць несов. вздува́ть;
ве́цер ~ма́е лі́сце — ве́тер вздува́ет ли́стья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Сухаве́й ’сухі гарачы вецер’ (ТСБМ, Некр. і Байк.; ашм., Стан.; Сцяшк.), ’сухое ветранае надвор’е’ (Сл. ПЗБ), ’сухі сцюдзёны вецер’ (Варл.), ’зарніца’ (Растарг.), сухове́й ’суша, сухі вецер’ (ТС), сухаве́я ’тс’ (Сцяшк.), ’летняя начная маланка без грому’ (Мат. Маг.), сухаве́іца ’сухое ветранае надвор’е’ (Бяльк., Сержп. Прымхі), сухаве́йка ’сухі паўдзённы вецер’ (Арх. Федар.). Укр. сухові́й ’сухі вецер; усходні вецер’, рус. сухове́й ’сухі гарачы вецер; суша, засуха’. Утворана на базе спалучэння слоў су́ха (гл. сухі) і ве́яць (гл.); параўнанне ў якасці генетычнай паралелі з літ. saũsvėjis ’тс’ (Аткупшчыкоў, Этимология–1984, 193) недакладнае, паколькі літоўскае слова ўзнікла на базе зыходнага словазлучэння saũsas vė́jas ’сухі вецер’ і, на думку Трубачова (Этногенез₂, 245), з’яўляецца калькай рус. суховей.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
blustery [ˈblʌstəri] adj. бу́рны, ве́льмі мо́цны;
a blustery wind гвалто́ўны ве́цер;
The day was cold and blustery. Дзень быў халодны, і дзьмуў рэзкі вецер.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
böig
a бу́рны, пары́вісты (вецер)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
скразны́, -а́я, -о́е.
1. Які праходзіць наскрозь.
Скразная рана.
2. Які перамяшчаецца прама ад аднаго пункта да другога, без перасадак і перагрузак.
С. цягнік.
3. Які распаўсюджваецца на ўсе моманты вытворчай дзейнасці, на ўвесь прадмет.
Скразная загартоўка дэталей.
4. Рэдкі, ажурны; праз які праходзіць святло.
Скразныя фіранкі.
5. Пра вецер, што дзьме праз адтуліны, якія знаходзяцца насупраць адна адной.
С. вецер.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
прахапі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́піць; -о́плены; зак., каго-што (разм.).
Пра вецер, холад і пад.: пранізаць наскрозь.
Яго прахапіла ветрам.
|| незак. прахо́пліваць, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
south-eastern1 [ˌsaʊθˈi:stən] n. паўднёва-ўсхо́дні ве́цер, зюйд-ост
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бо́ра
(іт. bora, ад гр. boreas = паўночны вецер)
халодны моцны парывісты вецер, які дзьме з гор на марскім узбярэжжы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)