Які не даведзены да завяршэння; незакончаны. Незавершаны твор.// З незакончаным верхам. На адным з незавершаных стагоў стаяў чалавек у белай кашулі, падхопліваючы віламі калматыя бярэмкі сена, што падаваліся з зямлі.Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БАРА́НАВІЦКАЯ АБУТКО́ВАЯ ФА́БРЫКА.
Створана ў 1939 у г. Баранавічы як ф-ка індпашыву абутку. З 1950 абутковая, у 1985—93 доследна-эксперым.ф-ка, з 1993 адкрытае акц.т-ва з сучаснай назвай. Спецыялізуецца на выпуску жаночага мадэльнага абутку. Асн. прадукцыя (1995): абутак мадэльны, хромавы, з верхам з натуральнай скуры, уцеплены.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
даха́, ‑і́, ДМ дасе́; мн. до́хі (зліч.2,3,4 дахі́), дох; ж.
Шуба з футравымі верхам і падкладкай. [Верка Кахановіч] была апранутая ў новую яркага колеру даху, у шапачцы з таго самага футра.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́ла
(англ. polo)
1) спартыўная камандная гульня ў мяч клюшкамі верхам на конях;
2) тое, што і ватэрпола.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Вальтыжы́раваць ’выконваць гімнастычныя практыкаванні ў час язды верхам на кані’ (КТС). З рус.вольтижировать (Крукоўскі, Уплыў, 80) да ням.voltigieren ’тс’ < франц.voltigeur ’салдат лёгкай пяхоты’ (Шанскі, 1, В, 156).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сядла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Надзяваць і прымацоўваць сядло на спіну (каня, асла і пад.). І зноў на світанку Мы коней сядлалі.Хведаровіч.// Садзіцца верхам. Помню, Часта гарбы іх [валуноў] сядлала Басаногая наша гурма.Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сухаве́ршнік ’дзяцел’ (Мат. Гом.). Відаць, ад сухаве́рх ’дрэва з засохлым верхам’, сухаве́рхі ’які мае сухі верх (пра дрэва)’ (Сл. ПЗБ), што да сухі і верх ’верхавіна’. Параўн. іншую назву сухарык, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фаэто́н
(гр. Phaethon = імя сына бога сонца ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)
1) уст. лёгкі чатырохколавы экіпаж з адкідным верхам;
2) кузаў аўтамабіля з мяккім верхам (тэнтам), які можна адкідаць;
3) акіянічная птушка сям. весланогіх, якая добра лятае, але дрэнна плавае і з цяжкасцю перамяшчаецца па сушы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
horseback
[ˈhɔrsbæk]1.
n.
1) сьпі́на, верх каня́
2) стро́мкі хрыбе́т узго́рка
2.
adv.
ко́нна, ве́рхам
to ride horseback — е́хаць ко́нна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адкідны́, ‑ая, ‑ое.
Які можа адкідвацца, адкінуцца (у 2 знач.) (пра што‑н., замацаванае адным краем). У зале рассядаліся гледачы: стукалі адкідныя крэслы, шморгалі ногі.Карпюк.Чорная, з адкідным верхам машына ішла па самай сярэдзіне вуліцы.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)