адто́к, ‑у, м.

Сцяканне якой‑н. вадкасці ў другое месца; проціл. прыток. Адток крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саракавёдзерны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе сорак вёдзер якой‑н. вадкасці. Саракавёдзерная бочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турбуле́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Хаатычны, віхравы (пра рух часцінак вадкасці або газу). Турбулентнае цячэнне.

[Лац. turbulentus — бязладны, хаатычны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Боўтаючы, перамяшаць паміж сабой часцінкі якой‑н. вадкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бро́сня, -і, ж.

1. Мікраскапічны грыбок, які развіваецца на вадкасці або на волкай паверхні чаго-н.; плесня.

2. Зялёная паверхня з водарасцей, якой пакрываецца застаялая вада.

|| прым. бро́сневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нітрагліцэры́на, -ы, ж.

Арганічнае злучэнне ў выглядзе масляністай вадкасці, што атрымліваецца ўздзеяннем сумесі азотнай і сернай кіслаты на гліцэрыну; ужыв. як выбуховае рэчыва і як лекавы прэпарат.

|| прым. нітрагліцэры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збо́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Кніга, у якой сабраны якія-н. творы, дакументы.

З. вершаў.

З. архіўных дакументаў.

2. Рэзервуар для збору якой-н. вадкасці, газу (спец.).

З. нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пы́рскі, -аў, адз. пы́рска, -і, ДМ -рсцы, ж.

1. Кроплі вадкасці, якія разлятаюцца пры ўдары, усплёску.

2. чаго. Дробныя часцінкі цвёрдага цела (шкла, лёду і пад.), якія разлятаюцца ад удару.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак., што.

Дадаўшы вады або іншай вадкасці, зрабіць менш насычаным, радзейшым.

Р. спірт вадой.

|| незак. разбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. разба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арэо́метр, ‑а, м.

Прылада, пры дапамозе якой вызначаецца шчыльнасць вадкасці, удзельная вага рэчыва і пад.

[Ад грэч. araios — няшчыльны, разрэджаны і metreo — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)