fortress

[ˈfɔrtrəs]

1.

n.

цьвярды́ня, крэ́пасьць, цытадэ́ль f.; форт -у m.

2.

v.t.

будава́ць цьвярды́ню, або́ ахо́ўваць цьвярды́няй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВАВІЛО́НСКАЕ СТОЎПАТВАРЭ́ННЕ,

біблейскі міф пра спробу людзей пабудаваць пасля сусветнага патопу ў зямлі Сенаар (Месапатамія) горад і вежу да нябёс (гл. Вавілон, Вавілонская вежа). Разгневаны дзёрзкасцю людзей, Бог, паводле Бібліі, «змяшаў іх мовы» так, што тыя перасталі разумець адзін аднаго, і «рассеяў іх па ўсёй зямлі, і яны перасталі будаваць горад». Недабудаваны горад назвалі Вавілон. У пераносным значэнні Вавілонскае стоўпатварэнне — мітусня, поўны беспарадак.

т. 3, с. 426

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

архітэкту́ра

(лац. architectura, ад гр. architekton = будаўнік)

1) мастацтва праектаваць, будаваць і прыгожа афармляць будынкі;

2) характар, стыль будынка (напр. дом гатычнай архітэктуры);

3) перан. будова, кампазіцыя чаго-н. (напр. а. рамана).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

канстру́ктар

(с.-лац. constructor, ад лац. construere = будаваць)

1) спецыяліст, які стварае канструкцыі машын, збудаванняў, мастоў і іншых аб’ектаў;

2) набор дэталей і матэрыялаў для дзіцячай гульні (складвання розных прадметаў, машын, збудаванняў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плаці́на​II ж. Damm m -(e)s, Dämme, Deich m -(e)s, -e; Wehr n -s, -e; Stáuwehr n, Stáudamm m;

будава́ць плаці́ну éinen Deich [Damm] báuen [áufführen]; déichen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bridge​3 [brɪdʒ] v.

1. будава́ць мост;

The river was bridged last year. Летась праз раку быў пабудаваны мост.

2. злуча́ць

♦

bridge the gap/gulf/divide пераадо́лець разыхо́джанне (у поглядах, ідэях і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fabricate

[ˈfæbrɪkeɪt]

v.t.

1) будава́ць; вырабля́ць, фабрыкава́ць

2) зьбіра́ць машы́ну (склада́ць з гато́вых ча́стак)

3) выдумля́ць, хлусі́ць

4) падрабля́ць (дакумэ́нты)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufrichten

1.

vt

1) падыма́ць, вы́прастаць

2) будава́ць, устана́ўліваць

2.

(sich)

1) падыма́цца, выпро́ствацца

2) падбадзёрвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

му́ляр, ‑а, м.

1. Рабочы, які будуе што‑н. з каменя або цэглы. Муляр з цэглы дом кладзе, Сценка ў сценку роўныя. Астрэйка. Каб добра, якасна будаваць, трэба, каб у брыгадзе былі людзі некалькіх кваліфікацыій: цесляры, муляры, тынкоўшчыкі. Кулакоўскі.

2. Пячнік. [Вано] цэлыя дні стаяў каля муляра, які рабіў печ у хаце суседа. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

будава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; незак.

1. Ставіць сабе дом або іншы будынак. [Пятрусь] два разы гарэў, два разы будаваўся... Цяпер вось дом, як шклянка, у два канцы. Брыль.

2. Узводзіцца, знаходзіцца ў стане будаўніцтва. Другі месяц на рацэ будуецца мост.

3. Узнікаць, складацца. Жывыя арганізмы будуюцца з рэчываў нежывой прыроды.

4. Зал. да будаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)