bridge​3 [brɪdʒ] v.

1. будава́ць мост;

The river was bridged last year. Летась праз раку быў пабудаваны мост.

2. злуча́ць

♦

bridge the gap/gulf/divide пераадо́лець разыхо́джанне (у поглядах, ідэях і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fabricate

[ˈfæbrɪkeɪt]

v.t.

1) будава́ць; вырабля́ць, фабрыкава́ць

2) зьбіра́ць машы́ну (склада́ць з гато́вых ча́стак)

3) выдумля́ць, хлусі́ць

4) падрабля́ць (дакумэ́нты)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

áufrichten

1.

vt

1) падыма́ць, вы́прастаць

2) будава́ць, устана́ўліваць

2.

(sich)

1) падыма́цца, выпро́ствацца

2) падбадзёрвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

будава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; незак.

1. Ставіць сабе дом або іншы будынак. [Пятрусь] два разы гарэў, два разы будаваўся... Цяпер вось дом, як шклянка, у два канцы. Брыль.

2. Узводзіцца, знаходзіцца ў стане будаўніцтва. Другі месяц на рацэ будуецца мост.

3. Узнікаць, складацца. Жывыя арганізмы будуюцца з рэчываў нежывой прыроды.

4. Зал. да будаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

будо́ўля, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. будаваць (у 1 знач.); будаўніцтва.

2. Будынак, збудаванне, будаўнічы аб’ект, а таксама тэрыторыя, дзе што‑н. будуецца. Высачэзны пад’ёмны кран з зашклёнай кабінай працягнуў рабрыстую стралу над будоўляй. Хадкевіч. А пакуль што гойдаюць сасоннік За Дзвіной асеннія вятры, Слухаюць пры вогнішчы гармонік Полацкай будоўлі жыхары. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́ляр, ‑а, м.

1. Рабочы, які будуе што‑н. з каменя або цэглы. Муляр з цэглы дом кладзе, Сценка ў сценку роўныя. Астрэйка. Каб добра, якасна будаваць, трэба, каб у брыгадзе былі людзі некалькіх кваліфікацыій: цесляры, муляры, тынкоўшчыкі. Кулакоўскі.

2. Пячнік. [Вано] цэлыя дні стаяў каля муляра, які рабіў печ у хаце суседа. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dźwigać

незак.

1. несці, насіць, цягнуць;

2. падымаць;

3. будаваць; узводзіць;

4. падтрымліваць; быць апорай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

construct

[kənˈstrʌkt]

1.

v.t.

1) канструява́ць, будава́ць

2) склада́ць, ствара́ць (фа́булу для фі́льму, рама́ну)

2. [ˈkɑ:nstrʌkt]

n.

абстра́кт -у m., адця́гненае паня́цьце

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Меха́ніка ’фізіка руху цел і стану раўнавагі, а таксама ўзаемадзеянне цел’, ’будова, канструяванне машын, апаратаў, прыстасаванняў’. Паводле Крукоўскага (Уплыў, 83), запазычана з рус. мовы, у якой механика (1709 г.) праз польск. ці ням. з лац. mēchanica ’механіка’ < ст.-грэч. μηχανική τέχνή ’уменне будаваць машыны’ (SWO, 461). Бел. лексема магла быць узята з польск. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

канстру́ктар

(с.-лац. constructor, ад лац. construere = будаваць)

1) спецыяліст, які стварае канструкцыі машын, збудаванняў, мастоў і іншых аб’ектаў;

2) набор дэталей і матэрыялаў для дзіцячай гульні (складвання розных прадметаў, машын, збудаванняў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)